สารพันปัญหา คาใจ

สารพันปัญหา คาใจ สารพันปัญหา คาใจ

[ ถาม ] ควรกรวดน้ำทันทีหลังจากทำบุญ หรือกลับไปทำที่บ้านได้ ?

  • 2024,Mar 29
  • 2,651

[ ตอบ ] ทำได้ทุกเวลาเมื่อเราระลึกได้ นั่งสมาธิจิตนิ่งๆ ให้นึกเลยว่าวันนั้นเราได้ทำบุญชื่อนั้นๆ นึกถึงบุญที่เราได้ทำในวันนั้น แล้วเกิดความอิ่มเอิบปีติในจิตในใจ …ขออุทิศบุญที่เราได้เคยกระทำมาทั้งหลายทั้งสิ้น ในอดีตชาติก็ดี ปัจจุบันชาตินี้ก็ดี ให้จิตวิญญาณทั้งหลายมีสิทธิ์มีส่วนได้ มารับเอาไปเน้อ… ข้ามภพข้ามชาติยังเอามาอ้างได้เลย ไฉนเลยเกินไปสามนาทีหมดสิทธิ์ เกินไปหนึ่งนาทีหมดสิทธิ์ ไม่มีหรอก ! ความดีนึกได้เมื่อไหร่อุทิศให้ได้ทันที นึกได้ที่ไหนก็ที่ตรงนั้น ได้ทั้งนั้น ไม่ผิด ไม่มีในพระไตรปิฎกว่ากี่นาที กี่วัน บุญนี้จะมีอายุเท่าไหร่ ...นานไปไม่รีบเบิกเอามาเดี๋ยวเน่านะ... ไม่มี พระพุทธเจ้าไม่ได้กำหนดกฏเกณฑ์อะไรอย่างนั้นไว้

...

เมื่อเราทำคุณงามความดีอะไร แล้วติดอยู่ในจิตในใจได้นานๆ ทำอะไรก็จะอุทิศ นึกถึงเมื่อไหร่ก็จะอุทิศ เจอคนตกทุกข์ได้ยากอยู่ตามข้างทุ่งข้างทาง เห็นลำบากเหลือเกิน …บุญกุศลที่ฉันเคยมี ฉันขอยกให้คนนี้… อย่างนั้นก็ยังได้ ไม่ได้มีทรัพย์มีสมบัติอะไรให้เขา แต่เอาบุญเอากุศลที่เราเคยทำ …คนนี้คงจะไม่เคยได้สร้างบุญสร้างกุศล จึงเกิดมามีสังขารร่างกายทรมาน หรือว่ามีความทุกข์ยากในการเป็นอยู่ถึงเพียงนี้ บุญที่เรามี ทานที่เราเคยทำ ขอยกให้คนนี้ด้วย ขอให้เขาสุขสบายขึ้นมากกว่านี้… อย่างนี้ก็ยังได้บุญ เพราะเรามีเมตตา ส่งความปรารถนาดีให้กับจิตอื่นผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นสัตว์หรือมนุษย์ก็ตามแต่จิตที่ชอบแต่จะอุทิศความปรารถนาดีไปให้คนอื่นจะมีพลังมาก

...

คนที่ชอบแผ่เมตตาชอบอุทิศส่วนกุศล คนนั้นจะมีกำลังภายในมาก กับคนที่ปีหนึ่งชาติหนึ่งไม่เคยอุทิศบุญให้ใคร ...แม้กระทั่งของตัวเองก็จะไม่มี แล้วจะเอาไหนมาให้ใคร... ก็เลยไม่มีความอิ่มเอิบ ไม่มีความปีติไปหล่อเลี้ยงในจิตในใจ ชีวิตก็จะอยู่แบบแห้งๆ ผากๆ แล้วก็จะกลัวตาย จะทุรนทุรายเมื่อใกล้ตาย ด้วยรู้ว่าต้องลงอบายแน่ๆ ฉะนั้นการอุทิศบุญ จึงเป็นอาหารจิตเป็นอาหารใจ เป็นเครื่องหล่อเลี้ยงทำให้จิตมีความอิ่มเอิบ

...

การแผ่เมตตาอุทิศให้ ไม่ใช่คนที่แผ่ให้เป็นฝ่ายเสีย คนแผ่ได้ …อุทิศให้คนอื่นบ่อยเดี๋ยวของเราไม่เหลือหรอก… อย่าคิดแบบนั้น ทางธรรมไม่เหมือนกับทางโลก ทางธรรมยิ่งให้บ่อยจิตของเรายิ่งมีพลังเพิ่มขึ้น คนหนึ่งทำครั้งเดียวแต่ให้ร้อยครั้ง กับอีกคนหนึ่งทำครั้งเดียวแล้วอุทิศให้ในวันที่ทำเพียงครั้งเดียว คนที่ให้ร้อยครั้งจะได้มากกว่า จิตมีความเชื่อมั่น มีความแข็งแกร่งกล้าหาญมากกว่า เขาสามารถดึงเอาการกระทำครั้งเดียวมาปีติได้เป็นร้อยครั้ง ยอดเยี่ยมเลย อย่าไปหาว่า ...อะไรกัน ! ค้ากำไรเกินควร ทำครั้งเดียวแผ่เมตตาตั้งร้อยเที่ยว... ดี ให้ได้ยิ่งมากยิ่งดี

...

สมมุติเพื่อให้เห็นเป็นรูปธรรม เราทำบุญครั้งนี้ชั่งแล้วเราได้บุญมาหนึ่งกิโลกรัม (สิบขีด) ปรากฏว่ามีเปรตอยู่สิบตนพอดี ...เอาไปเน้อ เอาบุญที่ฉันทำครั้งนี้ไปนะเปรตทั้งหลายเอ๋ย... เปรตสิบตนจะได้ตนละขีดหรือตนละหนึ่งกิโล ถ้าทางโลกต้องได้ตนละขีด แต่นี่ทางธรรมมันย้อนศร เปรตสิบตนจะได้ตนละหนึ่งกิโลเท่ากันหมด แล้วถ้ามีมาร้อยเปรตล่ะ ร้อยเปรตก็ได้เปรตละหนึ่งกิโลเท่ากันหมด พันเปรต หมื่นเปรตได้หนึ่งกิโลเท่ากันหมด ...อย่างนี้จะหวงไว้ทำไม เดี๋ยวฉันทำทีเดียวแล้วอุทิศให้โดยไม่เลือกจำนวน ไม่มีประมาณ…อัปปมัญญา การแผ่เมตตาโดยไม่มีประมาณจะมีผลมาก เราทำได้เท่าไหร่ แล้วอุทิศออกไปให้ แต่ละตน แต่ละวิญญาณจะได้ตามจำนวนนั้นเต็มๆ เท่ากันหมด บุญไม่ใช่ไปแบ่งไปกระจายแล้วได้คนละนิดคนละหน่อย…เพราะอยากเรียกมาเยอะเกิน... ไม่ใช่อย่างนั้น