โอกาสนี้เป็นการทำความเพียรเพื่อเผากิเลสทั้งหลาย เผาสิ่งที่มันไม่ดี มันไม่สามารถจะจุดไฟเอาฟืนเผาได้ เหมือนกับวัตถุสิ่งของ ต้องเผาด้วยการอดทน อดกลั้น ด้วยการใช้ตบะ เอาชนะตัวปวดตัวเมื่อย ตัวเหนื่อยบางทีก็ตัวหน่าย ด้วยเพราะไม่เห็นตัวมันจึงเอาเผาไฟไม่ได้ วิธีการเผาก็เลยมองไม่เห็นด้วยตา อาศัยเข้าใจว่าที่เราทำไปนี้มีประโยชน์อย่างไร เมื่อมันปวดมันเมื่อย เราไม่เปลี่ยนท่านั่นล่ะ ทนมันปวดมันเมื่อยต่อหน้าต่อตา จนกระทั่งที่ปวดที่เมื่อยที่ดูอยู่มันหายไป นั่นล่ะเผากิเลส กิเลสมันถูกเผาด้วยวิธีอย่างนี้ อดทนอดกลั้น เรียกว่า ตบะ ตะโบที่เป็นมงคลชีวิตหนึ่งในสามสิบแปดประการ คือตบะแบบนี้ไม่ใช่แบบอื่น
...
อยากจะปฏิบัติธรรม อยากจะบรรลุธรรม อยากจะมีธรรมะชั้นสูงๆ กับเขาบ้าง ไม่ต้องไปแสวงหาครูบาอาจารย์อะไรที่สูงๆ หรอก มันไม่มีเครื่องวัดหรอกตรงนั้นน่ะ นี่ มาแสวงหาด้วยการกระทำของตัวเราเองนี่ต่างหากล่ะ
...
อาจารย์ก็คือตัวเรานี่แหละ ลูกศิษย์ก็ตัวเราเองนี่แหละ คนแพ้ก็ตัวเราเอง คนชนะก็ตัวเราเอง มันใครที่ไหนกันเล่า สรุปแล้วทุกอย่างมันมีอยู่ในตัวเราคนเดียวนี่แหละ ที่จะทำให้แพ้หรือชนะ จะทำให้บรรลุธรรมหรือจะทำให้มืดบอด เจ้าของเองทั้งนั้น จะมอบสิ่งใดเป็นรางวัลให้แก่ตัวเอง เมื่อทราบวิธีการมาแล้วต้องเอามาทำทั้งนั้น อย่าไปหลงชื่นชมแต่คนที่เขาบอกวิธีการมา แหมคนบอกนี่เก่งเหลือเกิน เก่งเหลือเกิน แกฉันได้ไปเจอคนบอกที่เก่ง แล้วไงเหรอ แกไปบ้างสิ ไปแล้วไงล่ะ เอ๊า ก็ได้ไปเห็นคนเก่ง ไปดูคนเก่ง ไปคุยกับคนเก่ง ไปกราบไหว้คนเก่ง
...
แล้วไงเหรอ เปล่าหรอก ได้ดูได้เห็นได้กราบได้ไหว้ นึกว่าเราเก่งตามเหรอ ยัง ไม่เก่งตามหรอก แกต้องเอาธรรมะที่คุยกับคนเก่งนั่นแหละไปทำเอาเอง แกลองไปนั่งเอง ไปเดินเอง ไปทำความเพียรความขยันเอาเอง จึงจะได้ประโยชน์จากการเจอคนเก่ง มีอาจารย์ที่เก่ง ได้ฟังธรรมะที่ยอดๆ มา เด็ดๆ มา ดังนั้นผลจะเกิดขึ้นต่อเมื่อเราทำตาม เราขยันทำ จะโง่มาหรือฉลาดมาจากทางโลกก็ตามแต่ เมื่อมาสู่ทางธรรมนั้นต้องขยันที่จะกระทำตาม จดจำได้มากรู้วิธีมากแต่ยังไม่ได้เอามาทำตาม ในจำนวนมากๆ นั้น รู้ไว้ก็ไม่มีประโยชน์ ยังไม่เป็นประโยชน์ อ่ะ รู้ไว้มีประโยชน์สักวันเผื่อจะได้เอามาทำตาม นั่นสิ ต้องมาเอามาทำๆ อยู่ดี ประโยชน์จะเกิดก็ต่อเมื่อลงมือทำ
หลวงพ่อเฉลิมโชค ฉันทชาโต
ส่วนหนึ่งจากการบรรยายธรรมเมื่อวันที่ 30 กันยายน 2559
