หน้าหลัก
หลวงพ่อเฉลิมโชค
ทุกคน เคยมีอดีต
ธุดงค์เถื่อน
อุบาย ๘ พรรษา ๒ ปี
ธรรมะป่า วิบากกรรม
อัศจรรย์ การรู้เอง
คิดจะเปลี่ยนนิกาย
คำบริกรรม
นิมิตอัศจรรย์
ครูชื่่อ "งู"
เข้้าถ้ำที่ทองผาภูมิ
ถ้้ำเชียงดาว จ.เชีียงใหม่
มุดถ้ำเม่นเมืองกาญจน์
หลวงปู่มหาบัว
โปรดจิิตวิญญาณ
เณรหน้าไฟ
เจริญธรรมกรรมฐาน
คิดเป็น เห็นธรรม
สารพันปัญหา คาใจ
สาขาที่ตั้ง
ธรรมะป่ากล้วย
หน้าหลัก
หลวงพ่อเฉลิมโชค
ทุกคน เคยมีอดีต
ธุดงค์เถื่อน
อุบาย ๘ พรรษา ๒ ปี
ธรรมะป่า วิบากกรรม
อัศจรรย์ การรู้เอง
คิดจะเปลี่ยนนิกาย
คำบริกรรม
นิมิตอัศจรรย์
ครูชื่่อ "งู"
เข้้าถ้ำที่ทองผาภูมิ
ถ้้ำเชียงดาว จ.เชีียงใหม่
มุดถ้ำเม่นเมืองกาญจน์
หลวงปู่มหาบัว
โปรดจิิตวิญญาณ
เณรหน้าไฟ
เจริญธรรมกรรมฐาน
คิดเป็น เห็นธรรม
สารพันปัญหา คาใจ
สาขาที่ตั้ง
คิดเป็น เห็นธรรม
หน้าหลัก
คิดเป็น เห็นธรรม
คิดเป็น เห็นธรรม
คิดเป็น เห็นธรรม
อเสวนา จะ พาลานัง ปัณฑิตานัญจะ เสวนา หนึ่งใน มงคลชีวิต 38 ประการ
เราโกรธคนอื่น เราผิดคือเบียดเบียนตัวเอง ทำให้จิตตัวเองขุ่นมัว
อะไรๆ ก็เป็น อนิจจังหมด ไม่เที่ยงแท้ ไม่แน่นอนทั้งหมด พร้อมจะเป็น
แม้ปฏิบัติธรรมไปก็ต้องตาย ทำบุญทำทานทำความดีไปก็ต้องตาย สู้เรามานั่งทำอะไรตามที่เราอยากจะทำให้ได้มากที่สุด ไม่ดีกว่าหรือ
วิธีการที่จะตรวจว่าเราพอจริง หรือพอปลอม พอหรือยัง ?
ไม่เลือกที่รัก มักที่เกลียด ไม่มีศัตรูที่จะต้องยกเว้น แผ่เมตตาอย่างนี้จะมีผลมาก มากกว่าการแผ่แบบเจาะจงลงชื่อลงนามสกุล
ความสำนึกผิดสำนึกบาป จะเกิดขึ้นเมื่อเราปฏิบัติไปได้ผล
ที่ว่าติดกิเลส เขาติดกันอย่างนี้แหละ ติดกามคุณห้า คือ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสทั้งหลาย
ความใหม่หรือความเก่า ก็ไม่ได้บ่งบอกถึงความดี คบหาสมาคมกันดูที่กรรมที่คนๆ นั้นทำ อย่าดูที่อายุ
ช่างมันเฮอะเราคงทำเขาไว้เยอะ
สัพเพ ธัมมา นาลัง อภินิเวสายะ .... หัวใจของพระไตรปิฏก
ผิดไปแล้ว ชั่วไปแล้ว แก้ไขได้ โดยการอย่าทำใหม่ขึ้นมาอีก อย่าทำผิดซ้ำขึ้นมาอีก ที่ผิดไปแล้วนั้นขอโทษ
ทำความดีให้ถึงที่สุด หายห่วง หมดห่วง
การปลูกข้าวของสมณะ
ทำดีต้องระมัดระวังให้มากมันจะติดดี
บรรลุด้วยสติ ไม่ใช่เพราะจดจำคาถาบทสวดได้เยอะได้มาก อย่าไปหลงประเด็น
คิดหมด รู้ทั้งหมดแต่อย่าพูดทั้งหมด รู้แล้วเฉยซะวางเสีย
การระลึกถึงพระคุณต้องนึกถึงต้นกำเนิด
ก็สักแต่ว่า
เครื่องผูก ที่ไม่ใช่ใครจับผูก แต่เป็นฉันที่ยื่นมือยื่นขายื่นคอไปให้ผูกให้มัดเองเลย
ถ้าแตกฉานในกายสังขารไม่ยากเลยที่จะพิจารณาสิ่งอื่นๆ ให้เห็นเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เหมือนกับกายสังขาร
ไม่มีอะไรที่ไม่เป็นธรรมะ เจอโจทย์แล้วไม่ตอบคำถาม ไม่ขบโจทย์ ไม่คิดโจทย์ ไม่ตีโจทย์ให้แตกฉาน มันก็ไม่เกิดประโยชน์
ปกป้องคือทำเราให้ถูก [ การจรรโลงศาสนาที่แท้จริง ]
เขาให้มาเห็นทุกข์ เพื่อที่จะได้คิดอยากพ้นทุกข์ ไม่ใช่ให้มาชินกับทุกข์ แล้วอยากเวียนเกิดอีก
อย่าเหมา ต้องแยกแยะ
แก้ไขทุกข์ด้วยการวางจิต ไม่ใช่เข้าไปแก้ไขตัวปัญหาที่มันทำให้ทุกข์หรอกนะ
แม้สิ่งที่มีคุณค่าอาจจะต้องถูกเกลียด ถูกไม่ชอบ เป็นของธรรมดา
การกระทำของเรา กรรมของเรา ทุกข์ของเรา
ถแกนี่ ดื้อด้านปานนี้เชียวหรือ สมควรที่เกิดมานับชาติไม่ถ้วนน่ะ
มาหวังเพื่อจะแก้ไขให้ตัวเองให้มันถูกต้อง จึงยอมที่จะอดทนอดกลั้น
ละชั่วเสียอย่างเดียว ก็กลายเป็นคนดีแล้ว
เมื่อได้เห็น ได้ยิน ได้ฟัง คนอื่นทำดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นคนที่เราเกลียด
ไม่เคยทุกข์อะไรเลย ไม่จริงหรอก เพราะมองไม่เห็นทุกข์ต่างหากเล่า
รู้ว่าวันนี้ไม่ได้ทำชั่ว ให้รู้แค่นี้พอล่ะ นอกนั้นช่างมันเถอะ
นึกคิดไปตามเหตุการณ์เรื่องของคนอื่นๆ อยู่ทั้งวัน อยู่ทุกวัน มันจะทำให้เราพ้นทุกข์หรือ ?
การมีมงคลชีวิต คือการสร้างพลังจิต ให้แข็งแกร่งแข็งแรง มารทั้งหลายทั้งปวงที่จ้องจะเบียดเบียนชีวิตของเรา มันจะพ่ายแพ้
คนที่ปฏิบัติได้ผล คือคนที่อยู่ตรงกลาง ประพฤติเป็นกลางกับสิ่งที่ตัวเองรักก็ตาม กับสิ่งที่ตัวเองรังเกียจก็ตาม
ใครควรจะกลัวใคร
แม้เราไม่พูดอะไรเลย เขาก็ยังนินทา ดังนั้นเป็นธรรมดาของมนุษย์ อย่าถือในข้อนินทานี้เลย
มันใครที่ไหนกันเล่า ? ถ้าไม่ใช่เจ้าของ ที่จะมอบรางวัลให้แก่ตัวเอง
ที่ว่าติดกิเลส เขาติดกันอย่างนี้แหละ ติดกามคุณห้า คือ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสทั้งหลาย
ความใหม่หรือความเก่า ก็ไม่ได้บ่งบอกถึงความดี คบหาสมาคมกันดูที่กรรมที่คนๆ นั้นทำ
ช่างมันเฮอะเราคงทำเขาไว้เยอะ
สัพเพ ธัมมา นาลัง อภินิเวสายะ [ หัวใจของพระไตรปิฏก ] สิ่งต่างๆ ทั้งหลายทั้งปวง ไม่ควรยึดติด
ผิดไปแล้ว ชั่วไปแล้ว แก้ไขได้ โดยการอย่าทำใหม่ขึ้นมาอีก อย่าทำผิดซ้ำขึ้นมาอีก ที่ผิดไปแล้วนั้นขอโทษ
ทำความดีให้ถึงที่สุด #หายห่วง #หมดห่วง
จะ-อยู่-อย่าง-ไร ?
การปลูกข้าวของสมณะ มีศรัทธาเป็นเมล็ดพันธุ์ ... มีความขยันเปรียบเหมือนเม็ดฝน
หลงตนโทษมากที่สุด มากกว่าหลงคนอื่น
ต้องรีบทำใจ
ใช้ความทุกข์ เป็นเครื่องมือในการหนีทุกข์
ถ้าอยากให้ลูกตัวเองได้ดีล่ะก็ ช่วยเป็นเนื้อนาบุญให้เขาหน่อยเถอะ
ในเมื่อเราคือเรา ทำไมจะปราบกิเลสเราเองไม่ได้เล่า ?
ปัญญาเกิด เพราะ เจอปัญหา
อุบายปราบความชั่วของตัวเอง
เพราะสุข กับ ทุกข์ มันอยู่ด้วยกัน
เพราะอยากจะเป็นคนดี จึงจำต้องฝืนอดทนเอาชนะความขี้เกียจ
บุคคลพ้นทุกข์ด้วยปัญญา ปัญญาอันดับแรกเลย คือให้หาตัวเองเลย เราคือใคร เรานี่มันเป็นใคร
เรื่องของวันนี้ก็วันนี้ เรื่องของพรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้
เพราะเราไม่ได้เกิดมาเพื่อจะมาจับผิดคนโน้นคนนี้ จริงๆ เราเกิดมาเพื่อจะมาฝึกตัวเราเอง
เราไม่ได้เกิดมาเพื่อหวังจะชนะใครๆ แล้วตายไป เราต้องการชนะกิเลสของตัวเราเองคนเดียวเราก็พอแล้ว
บุญเก่า บุญใหม่ บุญที่เห็นผลทันตา
เมื่อได้ฟังธรรมะที่ยอดๆ มา เด็ดๆ มา ประโยชน์จะเกิดก็ต่อเมื่อลงมือทำ
[ ชีวิตแบบย้อนศร ] พึงเอาความรัก-ชนะ-คนที่เกลียดชังเรา ... พึงเอาชนะคนที่โลภ-ด้วยการให้
อยู่บ้านเราก็เป็นคนดี อยู่ที่ทำงานเราก็เป็นคนดี เราเป็นคนดีกับทุกคน
การขอขมาถือว่าเป็นการทำความดี ไม่เสียข้าวเสียน้ำสักช้อนสักทัพพี
ถ้าจะบ้า ก็ขอให้บ้าเอาจริงเอาจัง เด็ดเดี่ยว มุมานะ มุทะลุให้มันทะลุกับกิเลส พ้นทุกข์ ก็แล้วกัน
ตนอบรมตน คอยจับผิดตน ตรวจตน
เราจะมีหลักอย่างไร ? ที่จะทำใจ ให้อภัยผู้อื่นได้ง่ายขึ้น
เราทุกคน มีทั้งคนที่รักเราและเกลียดเราทั้งนั้น แต่เราต้องฝึกไม่สนใจ ว่าใครจะมารักฉัน จะมาเกลียดฉัน
สิ่งทั้งหลายทั้งปวงที่ทำให้เราเกิดสติปัญญา เป็นครูทั้งนั้น
คนที่ชั่ว แล้วรู้ว่ายังชั่วอยู่ คือคนดี แต่คนชั่ว ที่ว่าตัวเองดี พวกนี้แหละชั่วแท้
คาถาตนเตือนตน > อย่าขุ่นมัวนะ อย่าถือตัวนะ กำลังใช้กรรมอยู่นะ กำลังจะใช้หนี้มันอยู่นะ
คนดี จะไม่คิดว่าตัวเองดีแล้ว
จะอยู่เพื่อแก้ไขตัวเอง
เมื่อเกิดมาแล้ว อย่าลืมแก้ไข
มี "พร้อม" ที่จะไม่มี
ลาภอันเป็นประโยชน์อย่างยิ่งในความเป็นมนุษย์
ไฟที่เป็นโทษที่สุด คือ ไฟที่เผาไหม้อยู่ในจิตใจของเรา
ถูกรักก็เฉย ถูกเกลียดก็เฉย ถูกนินทาก็เฉย ฝึกเฉย ฝึกอุเบกขา
แม้จะเป็นการคลุกคลีกับผู้ประพฤติปฏิบัติธรรม ซึ่งไม่เป็นไปเพื่อการทำความเพียร ไม่เป็นไปเพื่อการรู้แจ้ง เห็นความจริง ก็ไม่ควรคลุกคลี
คิดแต่ว่าไม่อยากตาย แล้วจะไม่ตายหรือ ? ก็ต้องตายอยู่ดี
เราเป็นคนดีหรือคนชั่ว ตรวจได้จากการกระทำทางกาย ทางวาจา ทางความนึกคิดจิตใจของเรา
ทำแล้วอุทิศ คือผู้เสียสละ คือผู้มีเมตตา
ถ้ามัวแต่ไปทะเลาะกัน ก็เท่ากับเราปฏิบัติไม่ได้ผล
ของจริงต้องนิ่งเป็นใบ้
คนที่รู้และเข้าใจว่ามันเป็นสิ่งธรรมชาติ ย่อมจะทุกข์น้อยกว่าคนที่ไม่รู้
ใจเอ๋ย ... อย่าติดสุขเขา อย่าติดทุกข์เขา
เฉยๆ
มนุษย์มีทุกข์ เพราะความรัก
"พระปริตร" มนต์กัน...ภัยร้าย...ภัยชีวิต
มาตาปิตุอุปัฏฐานัง เอตัมมังคะละมุตตะมัง เป็นมงคลชีวิตอย่างยิ่ง
มานะทิฏฐิ ยโสโอหัง ใครมีถือว่าอาภัพ
การปฏิบัติธรรม คือ ปฏิบัติตามจริง นั่งไปตามความเป็นจริง
กามคุณ ๕ อุปสรรคของการหนีทุกข์
วางเสียง...วางเสีย ได้ยินก็สักแต่ว่าได้ยิน
ผู้ใดเห็นสมมุติ ... ผู้นั้นจึงจะมีสิทธิ์วิมุตติ
ทำเล่นๆ แต่เป็น "กรรมจริง"
เมื่อปฏิบัติได้ผล ... จะต้อง "หายหลงตัวเอง
“รู้” อย่างนี้จึงจะมีประโยชน์…เอาตัวรอดจากสิ่งที่รู้ ไม่ใช่...รู้ท่วมหัว...แต่…เอาตัวไม่รอด
สิ่งที่ควรกลัว
อุโบสถศีล การกระทำที่ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่สิ่งที่เล็กน้อย
คำถาม 3 ข้อ ที่ต้องตอบพญายม
ลาภอันประเสริฐ ที่มนุษย์ "ควรมี" ตามปรารถนา
มันไร้สาระ แต่มันไม่ได้ไร้ค่า มันมีค่า เพียงแต่มันเป็นค่าลบ ไม่ใช่ค่าบวก
การให้ทานในขณะที่จิตผ่องใส จะได้บุญมาก
ทำทานเพื่ออะไร ต้องทำอย่างไร จึงจะได้อานิสงส์มากๆ
สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่า การไปคอยนั่งเอาอกเอาใจคนอื่นๆ คือการทำไม่ให้ใจตัวเองขุ่นมัว
ผู้ใดเห็นทุกข์ นั่นล่ะ ! มีปัญญาเห็นธรรม
อยู่อย่างทุกข์ๆ ยังมีโอกาสพ้นทุกข์ ดีกว่าไปรับทุกข์ที่เมืองนรก
จะอยู่เดี่ยว หรือ อยู่คู่ จะอยู่กับใคร หรือ ไม่ได้อยู่กับใคร เราก็สร้างบุญบารมีได้
"รู้ดี" ก็วาง "รู้ชั่ว" ก็วาง อย่าไปแบกไปหามมันไว้
ถ้าเรารู้ถึงความทุกข์ คำอธิษฐานที่ไม่พ้นทุกข์ จะไม่เกิดขึ้น
ไม่ต้องไปกล่าวโทษหาเหตุอื่นๆ ของปัจจุบันนี้เลย คำตอบมีคำเดียว คือ กฏแห่งกรรม
ฟังธรรม ฟังให้เป็น ฟังด้วยปัญญา
สาธุการ งานสาธุ แค่เพียงพลอยยินดี ผลของบุญเกิดแล้ว
การทำ “ความเพียร” คือ ขยัน ขันติ ทำให้ "อดทน
เราไม่ได้มีวัตถุประสงค์ จะเกิดมาชนะใคร
บุคคลพ้นทุกข์ ด้วยปัญญา
คุยกับกิเลส
เขาให้เกิดมาทำข้อสอบให้ผ่าน ไม่ใช่มาทำให้ถูกใจผู้หญิงชื่อนี้ หรือว่ามาถูกใจผู้ชายคนนี้
ผู้ที่รู้จักถ่อมตน ย่อมเป็นมงคลชีวิต
ละชั่ว ทำดี ทำใจให้ผ่องใส ธรรมะของผู้ครองเรือน ของการที่จะทำให้มีชีวิตอยู่แบบเป็นสุข
รู้จริง ทำจริง ก็เกิดผลได้จริง
ยอดแห่งการเจอ
การหมดการจองเวร เราเพียงฝ่ายเดียว สัญญาฝ่ายเดียว ก็สมบูรณ์ได้
ความสุขในฝัน มันทำให้สุข ? หรือว่ามันทุกข์ ? กันแน่ !
[ คำว่ารักแท้ ] ต้องปรารถนาอย่างเดียว คือต้องการให้คนที่เรารักพ้นทุกข์
รู้ ทุกเรื่อง แต่อย่าพูดทุกเรื่องที่ รู้
สามารถชนะใจตัวเองได้พอแล้ว ไม่ชนะใจคนอื่นได้ช่างมันเฮอะ !
ไม่ต้องไปคอยจับจ้องใคร จ้องกิเลสตัวเองไว้ให้ดี
ผู้มีสติรู้อยู่กับกาย นั่นล่ะ ! คือ ผู้ที่ฉลาด
ถ้า…อยากจะจบจริงๆ
ห่อกรรม...ห่อวีรกรรมที่เราลากกันมา เป็นสิ่งที่บังคับบัญชาเราได้จริงๆ
ฝึกนึก ฝึกคิด ไม่ให้จิตขุ่นมัว
คนเราก็มีเหตุผลทั้งดีทั้งชั่ว เราจะอยู่ฝ่ายไหนแค่นั้นเอง
เขาให้เรา เกิดมาทำไม ?
อย่าไปอยากเกิดมาเจอกันอีกเลยเน้อ พอเฮอะ
บางทีการสร้างบารมี จำจะต้องทุกข์ เพื่อเป็นการสอบ
รอให้ว่าง รอให้มีเวลา = คิดผิด
ถูกใจแล้วไม่นิพพาน ไม่มีประโยชน์
ก็มันทุกข์ที่ใจ ไม่ได้ทุกข์ เพราะมีมาก มีน้อย หรือไม่มี
เพราะกฏแห่งกรรมจำเราได้ เราจึงต้องแก้ไขด้วยวิธีของพุทธะ
ผู้ที่ได้ขึ้นสวรรค์ ใช่ว่าจะไปสอบแข่งขันกันที่ปรโลก
อย่าใส่ความหมายว่านี่คำด่า คำสาปแช่ง คำนินทา คำส่อเสียด
อย่าเป็นเหมือนคนที่ยืนหาบผลไม้อยู่เต็มกระจาด แต่ไม่ได้หยิบกิน
ทุกข์ สุข พร้อมจะเกิดขึ้นได้ กับกายกับจิตของเราในทุกที่ ทุกแห่ง ถ้าคิดไม่เป็นนึกไม่เป็น
หัวใจใครหัวใจมัน ดวงจิตใครดวงจิตมัน อย่าหาความขุ่นมัว ความเศร้าหมอง ไปทำร้ายจิตตัวเองเน้อ
ฝึกไม่เอาอะไร น่าจะง่ายกว่า ฝึกหาอะไร
ก็เห็นทำบุญตั้งมากตั้งมาย แต่ทำไม ? ตอนตาย ตายไม่ดีเลย
คำสรรเสริญ หรือ คำนินทา ไม่ได้บ่งบอกว่า เราเป็น "คนดี" หรือ "คนชั่ว"
เรือที่ไม่มีหางเสือฉันใด ก็เปรียบเหมือนคนที่ปล่อยจิตวิญญาณไปตามยถากรรมฉันนั้น
ผู้ที่ฝึกตนได้ ทรมานตนได้ คือ ยอดคน
เมื่อเห็นคนหลงแต่วัด หลงในการทำความดี เดี๋ยวก็ถือศีล เดี๋ยวก็บวช
จะเอาจริงตอนไหน ???
ความจน ความรวย ไม่ได้ทำให้ทุกข์ และไม่ใช่เป็นการทำให้หายทุกข์
ความปรารถนาที่ไม่น่าอาย
เขาให้มาวัดใจ ไม่ใช่ให้มาใช้ชีวิตเล่นๆ แล้วก็ตกนรกจริงๆ
กายสมรภูมิรบกับกิเลส
คิดอย่างนี้…ก็จะไม่ทุกข์
เปรตทำไม่ได้ พญานาคทำไม่ได้ รุกขะภูมะทำไม่ได้ ... แต่มนุษย์ทำได้
ภัยที่น่ากลัวกว่าโรคภัย คือ การเวียนเกิดแล้วเกิดเล่า หาจุดจบ จุดหมายปลายทางไม่เจอ
ยิ่งไม่มี ... ยิ่งต้องสร้าง
อย่าเสียเวลากับคนที่มีความเห็นผิด
งานข้ามทุกข์ ข้ามภพ ข้ามภูมิ
มองเรื่องตาย แบบไม่ทุกข์
ป่วยการที่จะไปนั่งอิจฉา ริษยา หรือสงสัยในบารมีของคนอื่น
อุเบกขา จบเฮอะ จบที่เรา
อย่าคิดว่ายิ่งอยู่ จะยิ่งสุข
เมืองมนุษย์ไม่ใช่เป็นแดนเสวยสุข แต่เป็นแดนแก้ไขกรรม
พอแล้ว
ฟังธรรม ฟังให้เป็น ฟังด้วยปัญญา
อย่าใช้คำว่า "ปล่อยวาง" ผิดเรื่องผิดราว
ฟังอื่นๆ เป็นหมื่นเป็นแสน เอามาเปรียบกับการฟังธรรมของพระพุทธเจ้า เพียงประโยคเดียวก็ไม่ได้
หวัง...ในสิ่งที่ยังพอจะสมหวังได้บ้าง
เกิดมาเพื่อเมตตา เกิดมาเพื่อให้อภัย เกิดมาเพื่อทำชาติสุดท้ายให้สิ้น
ตรวจบุญ ตรวจบาป
เรายังขอความเมตตาให้คนอื่นให้อภัยให้ แล้วทำไม ? เราจึงจะไม่ให้อภัยผู้อื่นๆ
อบรมจิต อบรมใจ ให้คิดดี หนีห่างจากนรก
เปรตมีอยู่...สัตว์นรกมีอยู่ วันหนึ่งเราอาจจะไปอยู่ตรงเขา เขามาอยู่ตรงเราก็ได้