เมตตา … สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ โถ ... แกก็เกิดมาเหมือนกันกับเรานี่แหละ ชอบไม๊ที่จะเจ็บจะปวด ไม่ชอบหรอก ชอบไหมที่จะยากจะจน ไม่ชอบหรอก ชอบไหมที่จะให้คนมาด่ามาแช่ง ไม่ชอบหรอก เหมือนกัน เหมือนกันกับเรา งั้นก็อย่าไปเอาชนะคะคานกันเลย เพื่อนเกิดแก่เจ็บตายด้วยกัน เมื่อไหร่พวกเราจะพ้นทุกข์กันเน้อ ต้องเมตตา ต้องเอื้อเฟื้อ (มุทิตา) เอื้อเฟื้อต่อกันและกัน
...
จะโกรธกันไปทำไม จะเกลียดกันไปทำไม ต้องเจริญเมตตา เราก็คือสรรพสัตว์เหมือนกัน ไม่มีใครเก่งกว่ากัน ไม่มีใครด้อยกว่ากันหรอก เพราะมาเกิดเป็นมนุษย์เหมือนกัน เป็นแต่แกมาเสวยบุญ ฉันมาเสวยบาป ฉันมาในอัตภาพที่อดอยากยากแค้น แกมาในอัตภาพที่มีกินมีอยู่ แต่ถ้าตราบใดที่ยังเวียนว่ายอยู่ มันก็ผลัดกันนี่แหละ ฉันเคยอดอยากแล้วฉันสำนึก รู้จักสงบเสงี่ยมเจียมตัว ชาติต่อไปฉันไปเกิดเป็นเศรษฐี แกเองสมัยเป็นเศรษฐี เย่อหยิ่งจองหองถือตัวถือตน เกิดในชาติใหม่ไปปะผ้านุ่งเลย ไม่มีจะกิน เอาคืนกันบ้าง
...
มันก็เวียนกันอยู่อย่างนี้จะมาถือตัวถือตนกันไปทำไม จะมาเกลียดมาโกรธกันไปทำไม ตราบใดที่ยังไม่เข้าถึงนิพพาน สูงต่ำพร้อมจะเจอด้วยกันทั้งสิ้น ถึงบอกไงต้องหนีกันให้ถึงนิพพานนั่นแหล่ะจึงจะจบภพจบชาติ ตราบใดที่ยังไม่ถึงนิพพาน อย่า อย่าดูถูกใครเชียวว่าต่ำว่าต้อย อย่าเพิ่งดีใจว่าตัวเองสูงส่ง ไปทำผิดทำพลาดในชาติใดๆ เข้า ตกลงไปอีกแล้ว ต่ำลงไปอีกแล้ว มันคืออย่างนี้ แล้วจะโกรธกันไปทำไม ในเมื่อมันเป็นอย่างนี้ รักตัวกลัวตายด้วยกันทั้งนั้น ต้องการปรารถนาสุขรังเกียจทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น แล้วจะเกลียดกันไปทำไม จะมอบความทุกข์ให้แก่กันและกันทำไม
...
มนุษย์เหมือนกันแท้ๆ ทำไมต้องสร้างความทุกข์ให้แก่กันด้วย เฉพาะทุกข์จากการที่เกิดมาก็แย่แล้ว ทุกข์จากป่วยจากไข้ไม่มีใครทำอะไรให้ ก็ทุกข์อยู่พอแล้ว ยังจะมาบีบคั้นจิตใจอะไรกันอีก ทำไมจะต้องมาทุบมาตีให้ทุกข์เพิ่มเข้าไปอีก คนรู้เขาไม่ทำแล้ว ผู้รู้เขาไม่ทำแล้ว จะมีแต่เมตตา อันนี้เจริญเมตตา
หลวงพ่อเฉลิมโชค ฉันทชาโต
สนทนาธรรมถาม-ตอบ เมื่อ พ.ศ. 2557
