แม้สิ่งที่มีคุณค่าอาจจะต้องถูกเกลียด ถูกไม่ชอบ เป็นของธรรมดา 

ประพฤติปฏิบัติแล้วอยู่กับโลกให้เป็นจึงจะเย็นได้ หลักในการอยู่ที่มันลึกซึ้งอยู่ในจิตในใจไม่ได้ขยับขยายมาพูดมาบอกใครนัยๆ มันเป็นอย่างนี้ ที่อยู่ได้เย็นได้เพราะข้างในมันเป็นอย่างนี้ คิดอย่างนี้ อยู่ด้วยเชิงอย่างนี้ ปรารภเหล่านี้แหละเป็นเครื่องอยู่ ก็เลยไม่ได้คิดว่าใครคือศัตรู ที่เกลียดๆ อยู่ก็ไม่ได้คิดว่านั่นคือศัตรูของเรา คิดว่าเป็นธรรมดาธรรมชาติ
...
สิ่งที่ถูกเกลียดไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นสิ่งที่ชั่วที่เลวหรือเป็นสิ่งที่ไม่มีคุณค่า แม้สิ่งที่มีคุณค่าอาจจะต้องถูกเกลียดถูกไม่ชอบเป็นของธรรมดา และเช่นกันสิ่งที่คนชื่นชอบไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นของที่ดีของที่ถูกต้อง หรือจะต้องเป็นคนที่สมบูรณ์ อาจจะเป็นคนที่บกพร่องก็มีคนชอบได้ มีคนรักได้
...
แม้โจรก็ยังมีเมียเลยเห็นไม๊ ยังมีคนไปรักมันน่ะ ยังมีผู้หญิงไปมอบกายมอบตัวให้มันน่ะ รู้ไม๊ว่าผัวตัวเองเป็นโจรเป็นผู้ร้าย รู้ ไหนเลยยังมีคนไปรักไปชอบ ไหนยังมีพ่อแม่ที่ส่งลูกสาวไปอยู่กับมัน 
...
มี เออ เอามาเปรียบมาเทียบแล้วก็เช่นกัน อะไรกันฉันโกนหัวห่มเหลืองไม่เอาอะไรกับโลกแล้ว ไม่ยุ่งแล้ว ไม่เบียดเบียนใครแล้ว ยังถูกรังเกียจอีกหรือ อือ ย่อมเป็นไปได้ คนที่ไม่ชอบคนดีมันก็มีอยู่ 

หลวงพ่อเฉลิมโชค ฉันทชาโต
สำนักวิปัสสนาป่ากล้วย อุตรดิตถ์ 
วันที่ 20 ตุลาคม 2555