ชนะที่แท้จริง ชนะที่เด็ดขาด ต้องชนะที่ใจตัวเองนี่แหละ เอาอะไรมาฝึกล่ะ นี่...นั่งอยู่นี่ (เทศน์ให้ผู้นั่งกรรมฐานฟัง) เอาชนะมันบ้าง ตัวคันตัวเมื่อย ตัวฟุ้งซ่านโลเล เขาไม่ได้เอาชนะกันที่ไหนหรอก ที่นี่เริ่มจากอันนี้ บ้านเมืองมันอยู่ที่กายเราทั้งนั้น กิเลส เผามันที่นี่ พังมันที่นี่ รบกับมันที่นี่ กายนี่แหละคือสมรภูมิในการที่จะรบ

...

ไปโทษคนอื่น...ไม่ใช่ ไปโทษดอยโทษภูเขา...ไม่ใช่ (เทศน์ ณ วัดพระธาตุม่อนจอมแจ้ง ซึ่งมีลักษณะเป็นดอย) ไปโทษแดดกลางวันฝนกลางคืน...ไม่ใช่ ไปโทษยุงโทษงู...ผิดหมด โทษใจที่มันไม่สู้นี่ต่างหาก ยุงมันจะมีของมันมาไม่รู้กี่ยุคกี่สมัย งูมันก็เลื้อยของมันมาไม่รู้กี่ชาติกี่ปีแล้ว ฝนก็เป็นอย่างนี้ บางทีก็ตกกลางคืนบางทีก็ตกกลางวัน แดดก็เหมือนกันบางวันก็จ้าเชียว บางวันก็อึมครึม ฤดูกาลก็อย่างนี้ บางทีก็หนาวบางทีก็ร้อน เอาอะไรกับมัน ไปโทษอะไรเขา...โทษใจเรานี่ต่างหาก

...

ร้อนก็บ่น หนาวก็เบื่อ สู้สิ...มีตัวสู้ สู้อย่างเดียว ร้อนก็สู้ หนาวก็สู้ กลางวันก็สู้ กลางคืนก็สู้ เมื่อมาพิจารณามันก็จริง เรานี่ขี้โทษโน่นโทษนี่ โทษคนโน้นคนนี้ โทษว่าคนโน้นทำเสียงดัง โทษว่าคนนี้วุ่นวายก่อกวน พอมาถึงตอนที่ฝึกจริงๆ ไม่ขี้โทษก็คือไม่เพ็งโทษใคร มันก็เป็นธรรมชาติของเขาอยู่อย่างนั้น คนนั้นธรรมชาติชอบโวยวาย คนนี้ธรรมชาติขี้บ่นงึมงำ ถ้าไม่ชอบก็อยู่ไกลๆ ไว้ ดอยตั้งกว้างขวาง มันเดินมาก็รีบหนี ส่วนเราไม่เดินไปหามัน ก็พอจะหนีกันได้หรอก ดอยกว้างขนาดนี้ อย่างนั้นจริงๆ ที่เราเจอ เราฝึก

บรรยายธรรมเมื่อวันที่ ๒๗ กรกฏาคม พ.ศ. ๒๕๕๓