จะไปห้ามมนุษย์ทั้งหลายไม่ให้ติฉินนินทาเรานั้นมันห้ามไม่ได้หรอก ห้ามไม่ได้ มันจะต้องเป็นของคู่ มีคนรักก็จะต้องมีคนเกลียด จะมีแต่คนเกลียดโดยไม่มีใครรักเลยสักคนก็ไม่จริง ไม่จริง จะมีแต่คนที่เกลียดไม่มีรักเลย ไม่มี จะมีแต่คนที่รักไม่เกลียดเลย ก็ไม่มี ทุกคนเรามีทั้งคนที่รักเราและเกลียดเราทั้งนั้นแหล่ะ แต่เราต้องมาฝึกไม่สนใจ ว่าใครจะมารักฉัน จะมาเกลียดฉัน แล้วแต่เถอะ
...
ฉันขออยู่อย่างสงบ ใช้ชีวิตแบบไม่ทุรนทุราย ไม่อาฆาตไม่พยาบาทกับใครแล้ว ฉันไม่อยากจะเกิดมาเจอแบบนี้อีกแล้ว ได้ทราบว่าการที่ไม่อยากจะมาเจอการเกลียดการรักแบบนี้ จะต้องวางเฉยให้ได้ ฉันก็เลยฝึกวางเฉยอยู่ ไม่ใช่ฉันไม่รู้หรอกว่ากำลังถูกเกลียดอยู่ กำลังถูกรักอยู่ รู้ รู้ แต่จะให้ไปหลงใหลในการที่เขามารักเรามาเกลียดเรานั้น มันไม่ได้ ไม่ได้ มันไม่ใช่ของจีรังยั่งยืน อย่าให้จิตของเรากระเพื่อมหวั่นไหวไปตามอารมณ์เหล่านั้น นี่ พระพุทธเจ้าสอนอย่างนี้ ให้สักแต่ว่าสักแต่ว่า
...
ในขณะมีชีวิตอยู่ ทำความดีไปแล้วกัน เธอแม้ฉันทำความดีก็ถูกเกลียดถูกชังอยู่ ช่างมันไง ช่างมัน ขนาดทำความดียังถูกเกลียดชัง โอ้ ถ้าเรา ทำชั่วมันจะขนาดไหนเล่า ดีนะที่เราทำความดีน่ะ ถึงมันเกลียดชังก็คงจะน้อยหน่อย ทำต่อไปเถอะ อย่าไปท้อไปถอย แล้วผลแห่งการที่ฉันทำดี ไม่เห็นช่วยอะไรฉันได้ล่ะ ช่วย ช่วยให้คนเกลียดน้อยลงอย่างไรเล่า ไม่อย่างนั้นจำนวนคนที่มาเกลียดคงจะมากกว่านี้ นี่ขนาดทำความดีตั้งมากตั้งมาย ยังหลุดรอดมาเกลียดมาชังเราได้
...
มันเป็นธรรมดาของจิตวิญญาณทั้งหลายนั่นแหล่ะ ที่ยังไม่รู้ธรรมะไม่รู้ความจริง นิสัยมันชอบอาฆาตพยาบาทจองเวรไปเรื่อยแหล่ะ เดี๋ยวพอมันตายจากมนุษย์มันก็ลงไปอีกนั่นแหล่ะ ตกต่ำลงไปอีก ให้เข้าใจอย่างนี้ แล้วก็มีชีวิตอยู่ร่วมกับเขาไป ทำความดีต่อไป อย่าท้ออย่าถอยกับคำพูดของมนุษย์ อย่าเหลิงไปตามคำสรรเสริญเยินยอของมนุษย์ ชื่อว่ามนุษย์นี้ปากกับใจก็ไม่ค่อยจะตรงกัน ดังนั้นคำสรรเสริญทั้งหลายที่ได้ยินอาจจะปลอมก็ได้ ไม่ใช่สรรเสริญจากใจจริงหรอก ถึงบอกจะไปหลงกับคำสรรเสริญก็ยังไม่ได้
...
จากคนที่เคยสรรเสริญจะกลายเป็นคนที่เกลียดชังในวันหน้าก็ได้ ตราบใดที่มันยังไม่ตาย เอาแน่กับมันไม่ได้หรอก นั่นแหล่ะนิสัยมนุษย์ล่ะ ในเมื่อเข้าใจอย่างนี้ก็เลยบอก เออ ถึงแม้คำสรรเสริญเยินยอก็อย่าไปกระดี้กระด๊ากับมัน จ้า แค่นั้น พอแล้ว แค่นั้นแหล่ะ อย่าไปรับรอง อย่าไปมอบกายถวายชีวิตเชียวนะว่าคนนี้รักเราแท้ รักเราจริง ยัง ยังไม่แน่หรอก วันข้างหน้าไม่รู้ เขาอาจจะไปโดนกล่อมโดนเกลาโดนเป่าหูจากคนที่เกลียดเราอย่างไรก็ไม่รู้ ถ้าไปมัวคอยที่จะสืบเสาะสืบทราบ ไปคอยสอดคอยแทรกที่จะรู้ว่า ใครเกลียดเราบ้าง ใครสรรเสริญเราบ้าง ฮึ เสียเวลาเปล่า !!
หลวงพ่อเฉลิมโชค ฉันทชาโต
บรรยายธรรม เมื่อวันที่ 23 กรกฏาคม 2558
