ถึงเวลาเพิ่มราคาให้กับตัวเอง คือการทำตัวเองให้มีคุณค่า อย่าได้กินอะไรๆ แล้วก็นอนไป อย่างนั้นไม่มีคุณค่าหรอก มีตาได้ดูหนัง มีหูได้ฟังเพลง ยังไม่มีคุณค่าหรอก ได้พูดอะไรๆ ตามอำเภอใจ ไม่มีราคาหรอก ถ้าอะไรๆ ที่พูดไม่มีสาระ ไม่เป็นแก่นสาร คุณค่าราคาของความเป็นคนของความเป็นมนุษย์ยังไม่เกิด มีชีวิตอยู่ก็เหมือนกับตายแล้ว เพราะมันทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน มีชีวิตอยู่ก็ไม่ได้เพิ่มราคามีค่าเท่ากับตายแล้ว ตายแล้วก็ไม่ได้ราคาอยู่ดี

...

คิดอย่างนี้เลยเสียดายนาที เสียดายชั่วโมง เสียดายวัน ที่มีสังขารทำอะไรได้ ที่เป็นประโยชน์สาระ มีค่ามีราคา จะให้เลิศเลอได้ถึงนิพพาน นี่มานั่งกลัวง่วง กลัวหิว กลัวเมื่อย กลัวแมง กลัวยุง พวกนี้มาตัดค่าตัดราคาของเวลานาทีไปหมด

...

เกิดมากลัวไปเสียทั้งหมด เลยไม่ได้ทำค่าทำราคาให้กับตนเอง เมื่อรู้อย่างนี้เราก็เลยเห็นคุณค่าจากเวลานาทีทั้งหลายมาเพิ่มราคาให้กับตัวเองดีกว่า ฟังอื่นๆ เป็นหมื่นเป็นแสน เอามาเปรียบกับฟังธรรมของพระพุทธเจ้าเพียงประโยคเดียวก็ไม่ได้

...

"วะยะธัมมา สังขารา อัปปมาเทนะ สัมปาเทถะ" สังขารทั้งปวงมีความเสื่อมเป็นธรรมดา เธอทั้งหลายจงทำตนให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาท อย่าอยู่แบบประมาท จงเตรียมพร้อมด้วยการไม่ประมาทในเวลานาที การเกิดมาได้กิน ได้ร้อง ได้เต้น แล้วก็ตายไป มันไม่มีราคา ให้เต้นเก่งร้องเก่งกินเก่งนอนเก่งก็ไม่มีราคา ต้องรู้ด้วย สิ่งที่เราเก่งอยู่นั้นมันมีราคาไหม มันเพิ่มคุณค่าให้ความเป็นคนของเราบริบูรณ์ขึ้นไหม

...

เราไปมัวเก่งอื่นๆ กันมากกันมาย เก่งตามยุคตามสมัยของโลกได้รับคำชื่นชมใบประกาศถ้วยรางวัลตั้งมากตั้งมายกันอยู่ รางวัลเหล่านั้นเป็นรางวัลจากท้าวสักกะ จากพญายมไหม ? รางวัลเหล่านี้เป็นของสากล (จักรวาล) ไหม ? หรือว่าเป็นรางวัลเฉพาะของโลกนี้ยุคนี้ หลายรางวัลยุคพุทธกาลไม่มี ของฝรั่งก็ไม่มี หลายรางวัลเลยทั้งที่เป็นรางวัลทางโลกๆ รางวัลมูลนิธิเพิ่งมาตั้งกันทีหลังเจ้าของคิดจะแจกรางวัลให้ แต่เมื่อก่อนไม่มี ก็แสดงว่าไม่ใช่ของจักรวาล กินเนสบุ๊ค (ขอโอกาสใช้คำแสลง เป็นคำของภาษาต่างประเทศ) บันทึกอะไรก็ไม่รู้ใครยาวที่สุด ใครสั้นที่สุด ใครกินได้มากที่สุด ใครมีทรัพย์มากที่สุด ไม่มีหรอกใครมีบุญมากที่สุด ใครทำบาปมากที่สุด ใครเมตตาที่สุด ใครใจดีที่สุด กินเนสบุ๊คไม่บันทึก ไม่มีเครื่องพิสูจน์ว่างั้น ดังนั้นจะไปชื่นชมยุคสมัยเอาที่สุด ที่สุดทั้งหลายที่บันทึกกัน ไม่เที่ยงหรอก วันนี้ที่สุด พรุ่งนี้หายไปแล้วก็ได้ ไม่ที่สุดแล้ว มีอื่นๆ มาทำลายสถิติไปแล้ว

...

การที่เราได้เอาโลกมาพิจารณาอย่างนี้ เอาเหตุการณ์ของโลกที่เขาเป็นอยู่จริงมาพิจารณานี้ จะทำให้เราเกิดปัญญาที่แท้จริง ก็ขอขมาโลกด้วยเน้อ อย่าว่าเราเอาทางโลกมาลบหลู่ดูถูก ว่าไม่มีราคาไม่มีความสำคัญ เราก็ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น เป็นแต่ว่าเราอยากให้เกิดปัญญาที่กว้างไกล รู้จักว่าอะไร ? คือโลก อะไรคือธรรมะ ? ไม่อย่างนั้นก็จะไปทุ่มเทแต่ทางโลกอย่างเดียว แต่มันผิดธรรมะอยู่ เราก็จะผิดหวังผิดจักรวาลไป เป็นคนดีของโลก แต่ทางจักรวาลต้องไปตกนรกหมกไหม้ รางวัลทางโลกอย่างนี้ เรียกว่าดีไม่แท้...ดีไม่ตลอดไปถึงโลกหน้าเบื้องหน้า ถ้าเราพูดอย่างนี้ก็อย่าหาว่าเรางมงาย เราพูดตามศาสนาพุทธที่สอนไว้ ... 

บรรยายธรรมเมื่อวันที่ ๒๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๙