ไม่ต้องไปคอยจับจ้องใคร จ้องกิเลสตัวเองไว้ให้ดี อย่าให้มันเพ่นพ่าน ถ้าต่างคนต่างจ้องของใครของมัน มันจะมีของใครไปปฏิฆะใครไม่มีหรอก ไม่มี ต่างคนก็ต่างดีเสียทั้งหมดแล้ว มันจะมีใครเสียล่ะ มันก็ไม่มีใครเสีย ต่างคนก็รักษาธรรมวินัย ต่างคนก็รักษาโอวาท ต่างคนก็ระลึกถึงความเป็นสมณะของตนของตน มันจะมีใครล่ะ มาเพ่นพ่านให้ด่าให้แช่งน่ะ ไม่มีหรอก ไปเป็นปลาเน่าปลาเหม็นโยนไปใส่วงไหนก็แตก ของเน่าของเหม็นน่ะ ไปอยู่ตรงไหนก็เหม็นตรงนั้น ต้องล้างเน่าล้างเหม็นให้หมด

...

ศีล สมาธิ สติ ปัญญา นี่แหละล้างเน่าล่ะ ไม่ไปเพียรจดจ่อเข้า ไม่ไปตำหนิตัวเองล่ะ ว่าเพียรน้อยหย่อนความเพียร เราไม่ดีเลย เพราะขี้เกียจอย่างนั้น เพราะขี้เกียจอย่างนี้ ว่าเข้าไปสิ ตำหนิตัวเองเข้าไป เรานี่เลวจริงๆ ใครว่าก็ไม่ได้ เออนั่นแหละ ด่าตัวเองเข้าไปสิ ใครบอกก็ไม่ฟัง เลวจริงๆ เลยเรานี่ คนที่รู้ว่าตัวเองเลว คือคนที่ดี ถ้าคนที่คิดว่าตัวเองดี ไอ้นั่นแหละเลวแท้ โอวาทเด็ดๆ จำไว้ให้ดี ปฏิบัติได้ตลอดชีวิต ถ้าอยู่ในกฎในเกณฑ์ในกติกานี้แล้ว กิเลสมันอยู่กับเราไม่ได้หรอก พัง มันพังแน่

บรรยายธรรมเมื่อวันที่ ๑๘ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๗