ในที่สุด ก็ธรรมะนั้นแหละสอนเรา แต่เขาไม่ได้สอนแบบคนที่มานั่งอธิบาายกัน มายกตัวอย่างเปรียบเทียบอุปมาอุปไมยอะไรกัน แต่มันสอนด้วยสภาวธรรม ตรงนี้แหละเกิด "ความรู้" ขึ้นมาว่า เข้าใจแล้วว่าทำไมท่านทั้งหลายที่ไปนั่งประพฤติปฏิบัติเข้าป่า เข้าถ้ำ อยู่ป่าช้า อยู่เขา ไม่มีพ่อแม่ครูบาอาจารย์ไปเทศน์ให้ฟัง ไปคอยสอนแล้วเกิดความรู้ เกิดปัญญาต่างๆ ขึ้นด้วยวิธีใด 

...

เข้าใจ ! พอเข้าใจแล้วมันก็ เชื่อ ! ซิว่า เชื่อ ! ว่า ความรู้ไม่จำเป็นต้องเรียนจากโรงเรียนในชั้นเรียน หรือจากการอ่านหนังสือหรือจากการฟัง การรู้ของพระพุทธเจ้ารู้จากสภาวธรรมทั้งหลายที่ท่านประสบพบเจอแล้วมันก็จะมีเหตุมีผล บอกขึ้นในจิต สติปัญญาจะหาเหตุหาผลของมันเอง จากสภาวะที่ได้พบได้เจอนั้นบอกเอาจนละเอียดลออ จนแตกฉานเลยละ เชื่อว่าพระองค์ตรัสรู้ได้โดยพระองค์เอง หมดสงสัย เมื่อมาเทียบกับของตัวเองก็คิดล่ะก็ อืม งั้นเราไม่ต้องไปเรียน ไม่ต้องไปศึกษาแบบทางโลก นั่งสอบข้อสอบ ตอบข้อสอบนักธรรมตรี นักธรรมโท นักธรรมเอก ก็เลยเรียนเอง สอบเอง

ที่มา : จากหนังสือธรรมส่องทาง