ประเพณีไทยพุทธอย่างหนึ่งเมื่อมีคนตายในวันเผาศพจะรับสมัครคนบวชเณร ส่วนมากจะเป็นลูกหลาน หรือคนสนิทสนมมาบวช พอเผาผีเสร็จก็ลาสิกขา (สึก) กันเย็นนั้นแหละ บวชพักเดียว มีอยู่ศพหนึ่งคุณตาตาย หลานเล็กๆ วัย ๗-๘ ขวบบวชเณรหน้าไฟให้ ด้วยความเป็นเด็กยังสำรวมไม่เป็นมาาวิ่งเล่นกันเสียงดังใกล้กุฏิ นึกตำหนิว่าการบวชอย่างนี้จะมีประโยชน์อะไ

เณรน้อย ! มานี่เร๊ว ! (เราก็หาเรื่องคุยด้วย) บวชมาต้องท่องคำบังสุกุลให้ได้ ถึงจะได้บุญรู้มั้ย !

" อนิจจา วะตะ สังขารา อุปปาทะวะยะธัมมิโน
อุปปัชชิตะวา นิรุจชันติ เตสัง วูปะสโม สุโข "

เขียนตัวโตๆ ให้ท่องให้ได้ไม่เช่นนั้นคุณตาจะไม่ได้รับบุญ ตอนสี่โมงเย็นพระจะมาสวดก่อนเผา คอยฟังไว้นะถ้าพระสวดว่า "อนิจจา" เราก็ว่าตามเลย หลังจากเผาแล้ว ๕ วัน คนตายมาบอกในนิมิตว่า "ที่เด็กๆ บวชเณรให้ ผมได้รับส่วนบุญแล้วนะ" แล้วก็หายไป ออกจากนิมิตมานั่งพิจารณาถึงการบวชหน้าไฟ "เออ ... ได้ผลบุญเหมือนกัน จะไปดูถูกไม่ได้เชียวนา" ต้องขอบใจผีคุณตานั่นด้วยที่ช่วยมาทำให้คลายความสงสัย เพราะบางคนก็ยังกริ่งเกรงอยู่ในใจว่า บุญที่ทำต่างๆ อุทิศไปนั้นไม่รู้ว่าถูกหรือผิด เพราะไม่เห็นคนตายมาบอกบ้างเลย นี่ไง มาบอกแล้ว บุญนี่อัศจรรย์หนอ ไม่มีตัวตนแต่มีผลได้จริง

ที่มา : จากหนังสือที่พึ่งหนึ่งเดียว