การทำทาน เท่ากับว่าเป็นการฝึกความมั่นคง การปล่อยสิ่งที่ดีๆ ดูสิจิตจะกระเพื่อมไหม ? จิตจะหวั่นไหวไหม ? ก็เลยเอาทาน เอาสังฆทานมาเป็นเครื่องมาเป็นอุปกรณ์ในการวัดจิตวัดใจ ทว่าใส่บาตรไปเสียดายไปนี่ แสดงว่าเราต้องฝึกไปอีกเรื่อยๆ ฝึกอีกหลายชาติก็ได้ แต่ถ้าดีใจที่ได้ให้ พอให้..ไห้ไป นึกว่ามีรูปเดียว นึกว่ามีสองรูป นึกว่าสิบรูป มีเป็นร้อยรูปเลย เสียใจ แหมไม่รู้ว่าวันนี้พระเยอะ อาการเสียใจนี่ ก็ถือว่าเป็นอาการปีติชนิดหนึ่ง ถ้าฉันรู้ว่ามาเป็นร้อยอย่างนี้ ฉันอาจจะพยายามได้มากกว่านี้ อย่างนี้เป็น เรียกว่า จิตอาจหาญ เสียดายโอกาส ไม่ใช่เสียดายไทยทาน
...
ฉะนั้นการทำทานบารมี จึงเป็นพลังวัดอยู่ในจิตในใจ มาวัด เขาเรียกวัดเพราะอย่างนี้ มาวัด…วัดจิตว่าแข็งแกร่งแข็งแรงไหม ? กระเพื่อมไหม ? วัดอย่างหนักที่สุดคือวัดพระ วัดชีนี่แหละ แกไม่มีเรือนแกไม่มีญาติ แกมาอยู่ตามที่สาธารณะเท่านั้น (พระชีจะอยู่ได้แต่ตามที่สาธารณะ คือที่อยู่ของตนเอง ที่ๆ ไม่มีเจ้าของ ถ้าไม่มีวัดก็โคนไม้ ป่าเขาลำเนาไพรทั้งหลาย) คือ เอาไว้วัดจิตวัดใจของมนุษย์ และพวกนี้เขาตั้งใจที่จะเกิดมาในสถานที่มีการวัด ก็เลยอธิษฐานให้คู่มากับพระพุทธศาสนา
...
ศาสนาพุทธเขามีหลักมีกติกาในการวัดคน ฉันจะไปนับถือในศาสนาที่จะวัดตบะนี่แหละ วัดจิตวัดใจ ผลที่สุดก็ผ่าน แต่ละเช้าแต่ละคนตั้งแต่ตัวเล็กตัวน้อย ก็ทำโดยไม่ได้หวั่นไหวเลย ก็ทำด้วยความมั่นคงในจิตในใจจริงๆ … ก็ผ่าน
...
บุญกุศลที่ได้จากการทำทานในขณะที่จิตของเราบริสุทธิ์ จิตของเราเต็มใจ จะมีอานิสงส์มาก ถึงแม้ว่าไทยทานนั้นจะมีเพียงข้าวทัพพีเดียว หรือว่าน้ำแค่เพียงแก้วเดียวก็ตาม ถ้าเราไม่ได้หวั่นไหวอะไรเลย ปีติ ก็ผ่าน ไม่เกี่ยวกับปริมาณหรือจำนวนของไทยทาน ปัจจัยอะไรทั้งสิ้นเลย มันอยู่ที่ว่าเมื่อได้สละอะไรไปแล้ว มันเกิดความอิ่มเอิบปิติ ได้แล้ว ถือว่าเราผ่าน
...
ถึงจะวัดมากมายอะไร จิตก็ไม่เคยกระเพื่อมเลย ในการจาคะ (หมายถึงการเสียสละ) เป็นทาน เรียกว่าตัดมัจฉริยะ (หมายถึงความตระหนี่) ตัดความตระหนี่ ตระหนี่คือเสียดาย จะให้คนนี้ก็ยังเสียดายอยู่ มันมีการพิร่ำพิไร ก็ค่อยๆ ตัด ตัดไปจากอื่นๆ ก่อน ในที่สุดตัดสิ่งที่รักที่สุดคือตัดภพนี่แหละ ไม่เอาแล้วกายที่เจ็บที่ปวด กายที่แก่ที่ป่วยอย่างนี้ไม่เอาแล้ว ฉันไม่เอาอีกแล้ว นั่นล่ะ สละ ทิ้ง ตัดทิ้งเลย ไม่เอาอีก ไม่มาเกิดอีก ฝึกไปจากตรงนี้ ฝึกไปจากก้อนข้าวก้อนน้ำนี่ เสียสละทีละเล็กทีละน้อยก็ไปหล่อเลี้ยงร่างกาย ในที่สุดเราสละแม้กระทั่งร่างกายที่หล่อเลี้ยงมา มันไม่ดี ไม่เอาแล้ว ไม่เกิดอีก จะไปเกิดในที่ดีๆ
ให้พรบิณฑบาต เช้าวันที่ ๒๐ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๖๒
