เมื่อเจอสิ่งใดที่ไม่ถูกใจ เจอบุคคลใดที่ไม่ถูกทัศนคติของเรา เราก็ต้องเฉย หนักแน่น ไม่หวั่นไหว รู้อยู่ว่ากำลังเจอกับคนมิจฉาทิฏฐิ (คนเห็นผิด) เออ ธรรมชาติของคนเห็นผิดมักกล่าวประโยคเช่นนี้ มักโต้ตอบด้วยคำเหล่านี้ ในเมื่อเราเจอของสดๆ ร้อนๆ ต่อหน้า เราก็ต้องหนักแน่นให้มันเห็น ประจักษ์แก่ตัวเองนี่แหละ ไม่ได้ต้องการจะทำอวดทำโชว์ใคร
...
ถ้าคนทำอวดจะหลุดออกมา โอ้ ฉันไม่กระเพื่อมเลย เห็นไหม ฉันไม่โต้ตอบแกเลย แสดงว่าฉันปฏิบัติได้ผล ไม่หรอก ของจริงต้องนิ่งเป็นใบ้ อยู่ภายลึกภายใน เพราะมันใบ้บ่อยๆ มันเป็นจริง หนักแน่น ไม่กล่าวคำที่จะเบียดเบียนใครๆ นั่นก็หนักแน่น และโดยเฉพาะผู้ประพฤติปฏิบัติจะต้องหนักแน่นในการที่จะไม่อวดคุณธรรมกับใครๆ
...
เขาเรียกว่า อวดอุตริมนุสธรรม ในการปฏิบัติ พระพุทธเจ้าให้ปฏิบัติอย่างจริงจังเพื่อจะได้เกิดอุตริมนุสธรรมขึ้น คำว่าอุตริมนุสธรรมเป็นคำมงคล เป็นชื่อของบุญ ไม่ใช่เรื่องชั่ว อุตริมนุสธรรมเนี่ย อุตริมันเป็นเรื่องพิเศษ เรื่องปาฏิหาริย์ เรื่องอัศจรรย์ของมนุษย์ มนุสธรรม ความจริงมนุษย์จะต้องมีอุตริมนุสธรรม ความจริงมนุษย์จะต้องมีความรู้พิเศษ จะต้องมีความสามารถพิเศษ จึงจะเป็นที่น่าสรรเสริญ
...
แต่ด้วยมนุษย์นั้นจะมีนิสัยสาไถย โอ้อวด จะมีมารยาเป็นอุปกิเลสแกล้งทำ ฉะนั้นอย่าให้อวดออกมาซึ่งคุณสมบัติที่ดีๆ ของเราทั้งหลาย ให้เก็บไว้เสีย ให้นิ่งไว้เสีย ก็เลยห้ามอวดอุตริมนุสธรรม ที่ตนมี แสดงได้ไหม ได้ แสดงได้ แต่อวดไม่ได้ ตีความให้ชัดเจนนะ แสดงได้ แต่อวดไม่ได้
