บางทีเราไม่ได้ไปว่าอะไรใคร ไม่ได้ไปทำผิดอะไร อยู่ๆ มีคนมาว่าอย่างนี้ โอ้ เวรกรรมนี่มันไม่ลดไม่ละให้เราเลยหนอ นึกในใจล่ะ แกจะเอาอะไรกับฉันอีก ถึงขนาดโกนหัวโกนหนวด ตัดเล็บทิ้ง กางเกงทิ้งเสื้อทิ้งกามคุณทั้งหลาย มาใช้ชีวิตปอนๆ แล้วเนี่ย แกก็ยังไม่เลิกที่จะจองเวรจองกรรมอีกเชียวหรือ คิดมันอยู่อย่างนั้นในจิตในใจ ฉันช่างทำเอาไว้ซะมากมายเชียวเนอะ อือ เอ๊า จะมากมายอย่างไรก็เอาเถิด ขอให้จบกันไปภายในปัจจุบันชาตินี้ก็แล้วกันนะ
...
ยินดีเลยที่จะชดใช้เวรกรรมทั้งหลายทั้งปวง ให้กับเธอชื่อว่ากิเลส มันจะมากับผู้ใดใครบ้าง เอาเฮอะ จะกล่าวตู่กล่าวตรงเอาเถ๊อะ ในใจก็จะท่องเอาไว้ล่ะ เหยียบหัวก็ไม่กัด จะมากมายอย่างไรก็เอาเถิด ไม่ต้องกลัวที่ฉันจะสู้รบปรบมือ เถียงด้วยทะเลาะด้วย เอาเฮอะ จะข้ามก็ได้ จะข่มจะขี่ก็เชิญ จะดูถูกอย่างไรจะปรามาสอย่างไร เชิญ เชิญตามสบาย จะมากมายอย่างไรก็เอาเถิด คอยเตือนตัวเองอย่างเดียวอย่าขุ่นมัวนะ อย่าถือตัวนะ กำลังใช้กรรมอยู่นะ กำลังจะใช้หนี้มันอยู่นะ คอยท่องไว้อย่างนี้
...
เรามีคาถาอยู่ในใจจริงๆ คิดอย่างนี้แหละคาถา ประโยค คาถาแปลว่าประโยค เราเอาประโยคเหล่านี้แหละไปเตือนตัวเองสอนตัวเองไว้ ไม่ให้โต้ไม่ให้เถียง ไม่ให้คิดเอาชนะคะคานใครทั้งสิ้น ตั้งใจไว้อย่างนั้นบอกไว้อย่างนั้น อย่าให้ผิดให้พลาดเชียวนะ อย่าให้ลืมอย่าให้เผลอ ไม่ได้นะ ตนเตือนตนให้ได้ การที่ให้คนอื่นเตือนเรียกว่าใช้ไม่ได้
หลวงพ่อเฉลิมโชค ฉันทชาโต
บรรยายธรรมเมื่อวันที่ 6 มีนาคม 2563
