กฎแห่งกรรม วิบากกรรม ถ้าจะว่าไปคนเรานั้นก็ล้วนแต่ทุกข์กันมาก่อนทั้งนั้น ก่อนจะบรรลุธรรมสาหัสสากรรจ์กันมาทั้งนั้น ด้วยว่าความโง่เขลาเบาปัญญา ไม่เป็นพหูสูตร ไม่ไปฟังธรรม ไม่หนักแน่นในธรรม ไม่สนใจในธรรมะ เอาแต่เฮอะ เอ่อ เฮอะ เอย เอาแต่หนังแต่ละคร เอาแต่ฟ้อนแต่ร้อง ก็เลยเวียนว่ายตายเกิด ไม่รู้การดำเนินวิถีชีวิตที่จะทำให้พ้นทุกข์ บางชาติเกิดมาเจอซึ่งพระธรรมคำสอน มีคนบอก แต่ฉันไม่ว่างที่จะไปฟัง มารพาบิดพาเบนเบี่ยงไปสนใจเรื่องอื่นๆ เสีย หลายภพหลายชาติที่ฉันทำลายโอกาสของฉันเอง แต่ชาตินี้ดิฉันได้พึ่งพระธรรม เราได้พึ่งพระธรรม นำออกจากทุกข์ได้แล้ว อันนี้แหละอิสิทาสีเถรี อรหันต์
...
ดังนั้น ใครก็ตามในปัจจุบันนี้ที่อ้างว่าไม่มีเวลา งานยุ่ง ภาระหน้าที่ตำแหน่งเยอะ ถ้าหมดภาระหน้าที่ หมดงานไม่มีตำแหน่งใดๆ ก็จะปฏิบัติกับเขาบ้างหรอก มีเวลาอย่างนั้นฉันก็จะไปบ้าง คิดผิด ถ้าตายก่อนขึ้นมายุ่งเลย ตัดโอกาสตัวเองแท้ๆ มีญาณหยั่งรู้เชียวหรือ ว่าตัวเองจะตายอายุเท่าไร หึ ไม่รู้หรอก ไม่รู้งั้นไปรอมันไม่ได้ โลกครึ่งหนึ่งธรรมครึ่งหนึ่งก็ยังดี เอาโลกมันยุ่ง โลกค่อนนึงธรรมหน่อยนึงก็ยังดี แล้วแต่ผู้ใดเน้อ ศาสนาพุทธไม่บังคับคนให้ประพฤติ เพราะการบังคับนั้นไม่เกิดประโยชน์ ศาสนาพุทธได้แค่ชี้แนะ แล้วเห็นเทศน์เอาเป็นเอาตายล่ะ ไหนว่าไม่บังคับใคร
...
เทศน์เอาเป็นเอาตาย แต่ไม่ทำนั้น ก็ไม่ได้ว่าอะไรเลยไม่ใช่รึ ไม่เชื่อก็ไม่เห็นจะไปตามระรานอะไรเลย ไม่ใช่หรือ บอกให้เดินจะนอนซะอย่าง ก็ไม่เห็นจะมีจับมาด่าว่ากล่าวอะไรนี่ ไม่เห็นตีเห็นทุบนี่ นั่นแหละถึงบอกไง อิสระ ได้แค่ชี้แค่แนะ บอกว่าเอาจริงนะ เอาเป็นเอาตายนะ ถึงจะหลุดจะรอดมันไปได้ อย่าประมาทอย่าดูถูกมันเชียวนะ ไอ้ความโลภ ความโกรธ ความหลงนี่ อย่าคิดว่าอยู่กับตัวเรา จะฆ่าทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ จะเลิกทำนิสัยอย่างนี้เมื่อไหร่ก็ได้ อย่าประมาทมันนะ โอ้ย ไอ้เรื่องโลภไม่มี ไม่ยากเลย โกนหัวเข้าวัดก็หายอยากได้แล้ว ไม่จริงนะ โกนหัวเข้าวัดมา โอ้โหโลภกว่าเก่าก็มี มาเห็นช่องเห็นทางที่จะมีรายได้ โอ้โห โลภกว่าตอนเป็นฆราวาสก็ได้ เห็นช่องเห็นทางที่จะได้ยศได้ลาภได้ตำแหน่ง ยิ่งไปกันใหญ่
...
เนี่ย อย่าประมาทนะ ว่าความโลภมันเกิดอยู่ที่เรา เราจะฆ่าเมื่อไหร่ก็ได้ เราจะทิ้งนิสัยนี้เมื่อไหร่ก็ได้ หมดงานทางโลก วุ้ย ฉันดูแล้วไม่ยากเลยเป็นพระเป็นชีนี่ เลิกโลภเลิกโกรธเลิกหลงซะอย่าง จบ เอาเข้าจริงๆ โอ้โห ปล้ำผีลุก ปลุกผีนั่ง เอาเป็นเอาตายแล้วยังไม่หลุดเลย แน่นแท้ มันเหนียวยิ่งกว่าปลิงเน้อ ปลิงนี่กินอิ่มแล้วหลุดร่วงเองนะ ไอ้กิเลสตัวนี้ โอ้โหตายแล้วตายอีก เกิดแล้วเกิดอีก เจ้าของตายแล้วกิเลสยังไม่ตายเน้อ ตามไปด้วยอีกชาติหน้า เห็นไหมบอกว่ายิ่งกว่าปลิงไม่ใช่แกล้งกล่าวเน้อ เรื่องจริง
...
ปลิงมันติดได้เฉพาะชาตินี้หรอก ไม่ถึงชาติด้วย กินอิ่มอยู่สักครึ่งชั่วโมง ท้องเปล่งขึ้นมาปากหลุดแล้ว แต่กิเลสไม่อย่างนั้น กิ่นอิ่มแป้ลเต็มพุงแล้ว กินไว้เต็มพุงนึกว่าจะขยัน ทำงานไม่ไหวอีกแล้ว เดี๋ยวนอนให้มันย่อยสักพักนึง นอนไปสักชั่วโมงนึง ตื่นขึ้นมา อ้าวไม่หายหิว กินอีกแล้ว ปลิงมันยังหลุดไปแล้วนะ ไอ้ความอยากไม่เห็นหลุดไปด้วย อุตส่าห์นอนข้ามวันข้ามคืนแล้ว ยังติดอยู่นั่นแหละ ไอ้ความอยากกินอยากได้ โอ้ มันแน่นกว่าปลิง เนี่ยๆ ใครประมาทมัน
...
อย่าลืมเน้อ พิจารณาให้ถี่ถ้วนเถอะ แกะยาก ติดข้ามภพข้ามชาติ วิบากกรรมนั่นล่ะ กฏแห่งกรรมนั่นล่ะ นี่แหละ ทำดี-ดีก็ติดไป ทำบุญ-บุญก็ติดไป ทำชั่ว-ชั่วก็ติดไป ทำบาป-นรกก็ติดไป ไอ้ที่เขาตกนรกน่ะ ไม่ใช่หลังจากตายแล้วไปทำผิดหรอกเน้อ เขาเอาจากตอนทำผิดตอนเป็นคนนี่แหละ แล้วให้ไปตก เดี๋ยวจะไปเข้าไปว่าไอ้หมอนี่หลังจากตายแล้วดันไปทำชั่วเข้า เห็นไหม โดนเขาจับตกนรก ไม่ใช่หรอก อาศัยโลกมนุษย์นี่แหละ ทำไปจากตอนนี้แหละ
บรรยายธรรมเมื่อวันที่ ๘ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔
