อย่าหลับหูหลับตารัก อย่าหลับหูหลับตาผูกพัน โดยไม่มีเหตุมีผล ผลของการที่มาผูกพัน ผลแห่งการที่มารัก จะมาเป็นญาติในฐานะใดก็ตาม สามีภรรยาก็ตาม ลูกแม่ก็ตาม พ่อลูกก็ตาม เพื่อนสนิทมิตรสหายกอดคอกันตายได้ก็ตาม รักกันที่สูงสุดคือจะพากันพ้นทุกข์ นั่นแหละรักแท้
...
ถ้าแกเป็นฤาษีฉันจะเป็นฤาษีสินี ถ้าแกเป็นดาบสฉันจะเป็นดาบสสินี ถ้าจำจะต้องเกิดเป็นคนอีก ฉันขอเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของแกในแต่ละชาติ แนะ มีการอธิษฐานอย่างนี้ แกเป็นชายฉันจะเป็นหญิง แกเป็นหญิงฉันจะเป็นชาย จะติดตามเป็นสามีภรรยาทุกชาติไป ตราบจนกว่าจะพ้นทุกข์ อย่างนี้มี อธิษฐานบารมีของมนุษย์ในโบราณกบัณฑิตทั้งหลายอธิษฐานกันอย่างนี้ ที่จะติดสอยห้อยตามเพื่อจะพ้นทุกข์ แต่ถ้าแกจะพ้นทุกข์ไปก่อนฉันนั้น อนุโมทนายินดีด้วย ฉันขอพ้นตามไปด้วยก็แล้วกัน ไม่ห่วง อย่างนี้รักแท้
...
พระพุทธเจ้ามีความรักไหม เห็นแต่ทำให้วงศาคณาญาติเขาแตกแยก เขาขาดแรงงานในครอบครัว ไม่มีคนช่วยทำงาน เอาลูกเขาไปบวชหมด เอาสามีเขาไปบวชหมด แทนที่เขาจะอยู่ช่วยกันทำมาหากิน นี่ต้องปล่อยให้อีกฝ่ายหนึ่งทุกข์ลำบากกับการทำมาหากิน เห็นแก่ตัวตัดช่องน้อยไป พระโคดมนี่แหละเป็นเหตุ ใครคนใดที่ยังคิดอยู่เช่นนั้น เปลี่ยนซะเปลี่ยนด่วน EMS จะเปลี่ยนธรรมดาไม่ทันเน้อ รีบเปลี่ยนด่วน ก่อนชีวิตจะหาไม่ เพราะอะไร ? จึงว่าสั่งเปลี่ยนด่วนเลย เปลี่ยนแบบ EMS เลย
...
เพราะเป็นมิจฉาทิฐิอย่างแรง ว่างั้นเลยเถอะ ผิดอย่างยิ่งที่คิดอย่างนั้น เดี๋ยวตายเสียก่อนแล้วจะคาชาติคาภพ ชาตินี้รีบเปลี่ยนซะ ถ้ารู้ว่าคือบาปคือบุญ เอาเลย อะไรที่เป็นบาปเปลี่ยนซะ บาปแปลว่าชั่วว่าผิด อะไรที่เป็นมิจฉาทิฐิ ความเห็นที่ผิดๆ เปลี่ยนซะ ไปเกิดเป็นเดรัจฉาน ไปเกิดเป็นเปรตเปลี่ยนไม่ได้แล้วเน้อ เปลี่ยนไม่ทันแล้วนะ มันเปลี่ยนได้ในขณะที่เป็นมนุษย์อยู่นี้ ถึงว่ารีบเปลี่ยนซะ ในขณะที่ยังไม่สิ้นสภาพการเป็นมนุษย์ หรือยังไม่สิ้นสภาพบุคคล รีบเปลี่ยนซะ อย่าคิดว่าเรื่องเล็กนะ มิจฉาทิฐินี่เรื่องใหญ่เลยนะ ความเห็นผิดนั่นเท่ากับว่า ดำเนินชีวิตผิดไปทั้งชาติ เห็นผิดอยู่
...
คำว่ารักแท้ ต้องปรารถนาอย่างเดียว ต้องการให้คนที่เรารักพ้นทุกข์ อย่ามาทุกข์อยู่กับเราเลย ถ้าจะพ้นได้ด้วยช่องใดเชิญ ยินดีด้วย ขาดอะไรบ้าง ถ้าฉันพอหาให้ได้ฉันจะหาให้เลย ฉันจะสละของฉันที่มีอยู่ให้เลยเอาไปเลย
...
ฉันห่วงลูกนี่แหละ ฉันจะเลี้ยงให้ ไปเถอะ เชิญ หายากแท้ สามีอย่างนี้ ภรรยาอย่างนี้ หายากแท้ ฉันกลัวบาปว่าจะทิ้งภาระให้เธอ อย่า อย่าคิดอย่างนั้น ถ้ามีความเต็มอกเต็มใจเชิญเลย ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันสติปัญญาอย่างฉันนี่ ที่จะเลี้ยงคนได้ไหม จะเลี้ยงลูกได้ไหม เอาเถอะ ไปเถอะ ฉันจะทำแทนเธอในส่วนที่เธอจะต้องดูแลจะต้องเลี้ยง ฉันเองจะเหนื่อยขึ้นเป็นสองเท่าก็ยอม สามเท่าก็ยอม มันกี่คนกันล่ะ ได้ทั้งนั้น ฉันจะปล่อยฝีมือให้เต็มที่เลย ต้องอย่างนั้น ที่ถูกน่ะต้องอย่างนั้น
บรรยายธรรมเมื่อ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๗
