บ่ายวันหนึ่งที่ทุ่งสง-นครศรีธรรมรช นั่งสงบอยู่ได้นิมิตว่าฝนตกฟ้าร้องคำรามลั่น มองเห็นภาพที่ท้องฟัานั้นเป็นนักรบขี่ม้ามือถือดาบ และจับเชือกม้าตึงจนเท้าหน้ายกขึ้น และมีเรือสำเภากำลังจมอยู่ตรงด้านหน้า

> ในจิตถามนักรบว่า มาทำไม ?
> ตอบว่า "ช่วยบังสุกุลให้ด้วย"
> เราถามว่า : จะให้ทำอย่างไร?

นักรบนั้นแนะนำว่า 
> "ให้พระชี้ไปที่สายฟ้าที่แลบอยู่นี้แล้วบังสุกุลให้ ๔ เที่ยว และแปลเป็นภาษาไทย ๑ เที่ยว"
> ในจิตเราค้านว่า ทำไมไม่ ๓ เที่ยว ... แปลกนิ!

เราก็เลยทำให้ตามนั้น แล้วภาพก็หายไป ออกจากนิมิตมาขณะนั้นฝนกำลังตก และฟ้าร้องคะนองอยู่จริงๆ แต่ยังไม่ทราบว่านักรบนั้นคือใคร อีกสองวันต่อมาได้ไปที่วัดพระธาตุนครศรีธรรมราชที่ตัวเมือง ไปเห็นภาพที่ฐานอนุสาวรีย์ พระเจ้าตากสินที่อยู่ภายในวัด ซึ่งมีผู้นำมาใส่กรอบไปวางพิงไว้ เป็นภาพหมือนกับที่เราเห็นในนิมิต จึงรู้ว่านักรบนั้นคือ พระเจ้าตากสินนี่เอง ทบทวนดูจึงได้ทราบเหตุแห่งการมาทุ่งสงในครั้งนี้

ที่มา : จากหนังสือที่พึ่งหนึ่งเดียว