ตอนที่เข้าป่าใหม่ๆ ก้มหน้าก้มตาอยู่ป่าอยู่ดง ปฏิบัติๆๆๆ เราไม่มีพรรษา ของเราไม่ออกพรรษา เข้าพรรษามันทั้งปีทั้งชาติ ปีนึง เอามัน ๔ พรรษาเลย สามเดือน ๔ เที่ยว ๒ ปี จวกไป ๘ พรรษาแล้ว กลัวตายสะก่อน เลยนับทีปีละ ๓ พรรษา กลัวตายก่อนกิเลสมันไม่ทันสะเทือนหรอก เราคิดอย่างนี้เลย อุบายของเราเองนะอันนี้อุบายของเราเอง ถ้าไปคุยกับทางโลก เขาจะรังเกียจเอาก็ได้นะ ว่าทำไมทำตัวไม่เหมือนชาวบ้าน ชาวเมือง ทำตัวเหมือนชาวบ้านชาวเมือง กิเลสทันไม่กลัว ใครทำตัว เหมือนชาวบ้านชาวเมืองได้แล้ว มันสิ้นกิเลสได้ อุ้ยๆ เจริญพร ! สาธุด้วย !  

..

แต่ของเรามันหนาออกพรรษาไม่ได้ ใครจะว่ายังไงหว้า ??  ฉันออกพรรษา ไม่ได้เลย อืมๆ... ดันบวชเอาเมื่ออายุเยอะ เขาบวชกัน ๒ รอบ อายุ ๒๐ ถึง ๒๔ ถือว่า ๒ รอบ แต่เราบวช สามรอบแล้ว เอาโลกให้มันแจ่มแจ้งเหมือนกัน ก็เลยนั้นและมีกุศโลบายให้กับตังเองว่า เราบวช เมื่อตอนอายุเยอะนะ เราไม่ได้บวชเมื่อตอน ๒o - ๒๑ นะ ดังนั้นเราจะมามัว เอ้อระเหย เหมือนกับคนที่มาบวชตั้งแต่หนุ่มแต่แน่นไม่ได้หรอก เราต้องเป็น ๒ เท่า ของความขยันต่างๆ ทั้งหลาย จะต้องเร่งให้ทันเขา ปีนึง ๔ พรรษา สองปี ๘ พรรษา สามปี ๑๒ พรรษา นึกของตัวเองอยู่ อย่างนั้นแหละ ข้างใน ๒ พรรษาละนะ ครึ่งปี ๖ เดือน ๒ พรรษาแล้ว ได้อะไร ? พอผ่านไปปี ๔ พรรษาละนะ ๑ เทอมละนะ ๑ เทอมของการเมือง วาระ ๔ ปี

...

เออ... อุบายเหล่านี้มันผุดขึ้นของตัวเอง ไม่มีเวลาให้ ตัวเองไป อีลุ่ยชุ่ยแฉะ ไอ้นิสัยตรงนี้ไม่รู้ มันเกิดขึ้นเองนะ เราก็ตรวจดูมันเหมือนกันนะ
 

ที่มา : จากหนังสือธรรมส่องทาง