การที่เรามานั่งพิจารณา ผม ขน เล็บ ฟัน หลัง เกสา โลมา นขา ทันตา ตะโจ มันได้ประโยชน์นะ ทำให้เรามีปัญญามองเห็นความจริง ทำให้เราคิดลึกซึ้งถึงความเป็นจริง ทำให้เราไม่ลุ่มหลงในอวัยวะเหล่านี้ ทำให้เราปล่อยวางคลายจากการยึดติด จากการที่จะอยากมาเกิดอีก ทำให้เราอยากจะรู้อยากจะทราบ กายที่ดีกว่านี้ ปลอดภัยกว่านี้ สุขสบายกว่านี้ มีอยู่ที่ไหน ? ทำอย่างไร ? จึงจะได้กายนั้น
...
จากการที่เราพิจารณากายนี่ มันทำให้เราคิดกว้างไกลออกไปอีก ทำให้ปัญญาที่แท้จริงเราแตกฉาน ถ้าอยากจะได้กายที่ดีกว่านี้ ต้องทำความดี ต้องรักษาศีล สมาธิ และมีวิปัสสนาพิจารณาให้เกิดปัญญาไม่ยึดมั่นถือมั่นดังที่กล่าวมา ถ้ายึดติดอยู่ในกายนี้ มันก็จะได้แค่เพียงกายนี้ ไม่คิดที่จะหากายที่ดีกว่านี้นั่นเอง ต้องมีปัญญาเข้าใจความจริงแล้วมันจะไม่ยึดติด มันจึงจะปล่อยวาง มันถึงจะไปปล่อยคำสบถสาบานทั้งหลายได้บ้าง
...
หลายคนที่สาบาน หรืออธิษฐานแทบจะผูกจิตผูกวิญญาณไว้ต่อกันและกันเลย เกิดชาติใดขอให้มาเจอกันอีก ขอให้มาเป็นญาติกันอีก ถ้าเกิดคนละเรือนก็ขอให้มาเป็นสามีภรรยา ถ้าเกิดใกล้กว่านั้นขอให้เป็นพี่น้องอยู่ในเรือนเดียวกัน ให้ได้มาเป็นญาติกัน การอธิษฐานอย่างนั้น จริงๆ แล้วผิดธรรม ผิดจากความเป็นจริง การที่จะให้มาเป็นญาติกันน่ะดี ถูกแล้ว แต่อย่ามาเป็นที่นี่ อย่ามาเป็นที่เมืองมนุษย์ เท่ากับพากันมาทุกข์อีกนั่นแหละ
...
มาเป็นพี่น้องท้องเดียวกัน โอ้ พี่ก็หิว พอจะกินเห็นน้องไม่มีกินก็เอาให้น้อง มาอดมาอยากกันอีก เราจะรู้ไหม ? กำหนดได้ไหม ? ว่าจะมาเกิดเรือนไหน ? ไม่ได้ ไม่รู้ มาเกิดเรือนที่อัตคัดขัดสน ถึงเวลากินก็น้ำตาไหลนั่งมองหน้ากัน ไม่มีอะไรจะกิน ทำไมล่ะ ภัยพิบัติ ทุกขภิกขภัยข้าวยากหมากแพง ทำไมฝนแล้งเหรอ ไม่แล้งหรอก มันท่วม มากก็มากเสียจนท่วมเลย พืชผักจะเก็บจะเกี่ยวอยู่แล้วน้ำท่วมหมด ข้าวก็เน่า คะน้าผักบุ้งไม่ต้องพูดถึง เน่าหมด ท่วมอยู่เจ็ดวันไม่มีอะไรจะกินกันแล้ว เน่ากันทั้งแผ่นดิน
...
ถ้าคิดจะมาเกิดร่วมกันที่นี่อีก นึกถึงเหล่านี้สิ นึกถึงทุกข์ทั้งหลายที่อยู่บนโลกใบนี้ จะได้อธิษฐานแบบถูกต้อง ไม่ใช่ตะบี้ตะบันแต่อยากจะมาเป็นญาติกัน พี่น้องกัน สามีภรรยากันอย่างเดียว ถ้าเรารู้ถึงความทุกข์อย่างนี้ คำอธิษฐานที่มันไม่พ้นทุกข์ จะได้ไม่เกิดขึ้น ถ้าจะเป็นญาติกัน โน่น ไปเราพากันเจอกันที่นิพพาน อย่างดีโน่น โบราณกบัณฑิตท่านพากันไปเกิดที่ดาวดึงส์สวรรค์ชั้นสอง สวรรค์ชั้นหนึ่งจาตุมหาราชิกา อยากจะไปเกิดอยู่ในหมู่ของพระโพธิสัตว์ทั้งหลาย โน่นไปเกิดชั้นสี่ดุสิต
...
ชื่อว่าเทวดาก็ยังแพ้พรหม อย่างนั้นไปเกิดชั้นพรหม ก็สุขขึ้นไปอีก บำเพ็ญตบะบารมีในชั้นเทพชั้นพรหม ต้องคนที่เคยได้ยินธรรมะเท่านั้นแหละ จึงจะมีปรารถนาชั้นเทพชั้นพรหม ถ้าไม่เคยฟังของพระพุทธเจ้า มันไม่มีวิชาสวรรค์ วิชาพรหมโลก ไม่มีวิชาที่จะสอนให้ไปเกิดเป็นเทพเป็นพรหมเหล่านั้น แถมกลับว่าใครพูดถึงเรื่องเหล่านั้น จะถูกวิพากษ์วิจารณ์ประณามว่าคร่ำครึโง่งมงาย แต่ถ้าไปเจอคนที่เคยได้ยินได้ฟังมา เขาก็จะไม่วิพากษ์วิจารณ์ ก็เพราะเขาก็เคยได้ยินได้ฟังมาบ้าง
...
แต่พวกที่อยู่บนเมืองมนุษย์เป็นชาวพุทธด้วย แต่ไม่เคยได้ยินในคำสอนของพระพุทธเจ้าก็ยังมีอีกเยอะ ไปพูดสิ่งที่เขาไม่เคยได้ฟังได้ยิน ไม่เคยได้นำมาคิดพิจารณาเขาจะไปเห็นด้วยกับเราได้อย่างไร ก็จะวิพากษ์วิจารณ์คัดค้าน พูดถึงก็ในเชิงส่อเสียดเยาะเย้ย อย่าไปคุยกับพระท่านเลย ทำไมหรือ ท่านจะไปนิพพานของท่านแล้ว พวกเรามันเป็นพวกบาปหนากรรมหนัก อย่าไปยุ่งกับท่านเลย อ่อ มันตัดบท !
บรรยายธรรมเมื่อวันที่ ๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๖๒
