ถ้าใครเกิดมาแล้วได้รักษาศีลได้ประพฤติตนอยู่ในศีล ถือว่าเขาได้ลาภอันประเสริฐอย่างยิ่งในความเป็นมนุษย์ การที่จะหักห้ามเอาชนะใจของตัวเองให้เป็นคนประพฤติทางกาย วาจา ใจ ไม่ให้ผิดไปจากคลองธรรมได้ ไม่ใช่ง่าย หลายคนอยากจะรักษาศีลแต่ไม่สามารถจะกระทำได้ อยากจะให้ตัวเองดี มีความบริสุทธิ์ทางกาย วาจา ใจ รู้ว่านั่นก็บาป นั่นก็บาป นั่นก็บาป แต่หักห้ามจิตใจตนเองให้ไกลจากบาปนั้นๆ ไม่ได้ ทำไม่สำเร็จ มักโอนอ่อนผ่อนตามบาปนั้นไปเสีย ใครที่รักษาศีลได้อย่าหาว่าเล็กน้อย ต้องถือว่าคนนั้นเป็นผู้มีบุญญาธิการ ถือว่าเป็นคนมีลาภ ซึ่งเป็นลาภอย่างยิ่ง เป็นประตูแห่งประโยชน์ที่จะนำไปสู่นิพพาน

…

นึกจะหักห้ามไม่ให้ตัวเองทำชั่ว ทางกาย วาจา ใจ อย่างไรก็ได้ดังใจหมาย ถือเป็นลาภแล้ว ได้ทรัพย์ดังใจหมายเป็นแสนเป็นหมื่นเป็นล้าน แต่หักห้ามจิตใจตัวเองให้อยู่ในศีลไม่ได้ ไม่ประเสริฐเลย

…

แม้ลาภที่ชื่อว่าทรัพย์เหล่านั้นจะมีจำนวนมากมายเพียงใดก็ตาม แต่จะเอาทรัพย์เหล่านั้นไปซื้อศีล เพื่อจะทำให้ตัวเองมีศีล มีความบริสุทธิ์ มันซื้อไม่ได้ หักห้ามจิตใจตนเองไม่ให้ทำชั่ว ห้ามไม่ได้ จึงว่าลาภที่แท้จริง ขอให้เราเป็นผู้ประพฤติศีล รักษาศีลได้โดยไม่ยาก