คิดหมด รู้ทั้งหมดแต่อย่าพูดทั้งหมด รู้แล้วเฉยซะวางเสีย

อยู่กับโลกให้ได้ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเรารู้อะไรน่ะ คมในฝักไม่ต้องชักออกมา ฝนดาบไว้ให้คมกริ๊บแล้วใส่ฝักไว้ เจอคนไม่ต้องชักมาอวดใครนะ อย่าอวด แต่ถ้าใช้นี่เฉียบเลย เอาไว้เป็นอาวุธ 
....
เปรียบดาบเหมือนปัญญาเอาไว้ประหัตประหารความดื้อด้านของตัวเอง ความโลภ ความโกรธ ความหลง ที่พอกพูนตัวเอง ประหัตประหารด้วยปัญญานี้ นั่นแหละคือดาบที่พระพุทธเจ้าให้ลับให้ฝนแล้วใส่ฝักไว้ ไม่ให้ไปเที่ยวชักอวดชักโชว์ ผิดจรรยาบรรณของบัณฑิต 
....
คนที่เก่งแล้วเอาไปข่มคนอื่นไปอวดคนอื่นไม่ใช่บัณฑิตจริง บัณฑิตของพระพุทธเจ้านี่ปอนๆ อยู่แบบปอนๆ ท่านก็เลย ให้เราฝึกนอบน้อมถ่อมตน ไม่ตีตนเสมอท่าน ไม่มีมานะเทียบตัวเทียบตนกับคนอื่นๆ 
...
ไม่เทียบใคร แต่เข้าใจรู้แล้วว่าต้องมีคนที่เท่าเรา ต่ำกว่าเรา และสูงกว่าเรา รู้แล้วว่ามี มีคนมีวาสนามาก วาสนากลาง วาสนาน้อย แต่ไม่ใช่ให้เอาไปนั่งเทียบ วันๆ ไปนั่งเทียบอยู่อย่างนี้ จะกลายเป็นอติมานะไม่เกิดประโยชน์ ทำให้เราขุ่นมัว พอกพูนกิเลส

หลวงพ่อเฉลิมโชค ฉันทชาโต
สำนักวิปัสสนาป่ากล้วย อุตรดิตถ์ 
22 กันยายน 2563