อย่าคิดอาฆาต พยาบาท จองเวร การที่ไม่ได้คิดสาปคิดแช่งอะไรเลย นั่นแหละเรียกว่าคิดดี ถ้าคิดไม่ดีก็จะอบรมตัวเอง จิตเอ๋ย...อุตส่าห์เป็นคนไม่เสียสติ ไฉนเลยจึงคิดที่ไม่เป็นบุญเป็นกุศล จิตเอ๋ย...คิดที่เป็นบุญเถอะ คิดแต่กุศลเถอะ เวลาคิดก็เหลือน้อยเหลือเกิน หมดไปวันหนึ่ง วันหนึ่ง 36,500 วัน ตอนนี้เท่าไรแล้วล่ะ 20 ปี 30 ปี 40 ปี โอ้...หลายวัน หมดไปเป็นหมื่นๆ วันแล้ว เราต้องสั่งกับตัวเราเองว่าเวลาที่เหลือ เราจะไม่คิดอาฆาตพยาบาทเป็นศัตรูกับจิตดวงใด หรือกับใคร

...

คนคิดอีก...แล้วทำไม ? ถ้าเราจะคิดไม่ดีมันจะเป็นอะไร ? เราจะพูดไม่ดี เราพอใจที่จะพูดอย่างนี้ คนเราถ้าไม่พูดให้เจ็บ ไม่เหน็บไม่แนม มันเอาใหญ่ ว่างั้น จะพูดขู่เขา จะพูดข่มเขา จะให้เขากลัว จะให้เขามานอบน้อม จะให้เขาเกรงอกเกรงใจ ต่างๆ ทั้งหลาย ผลที่ใช้กิริยา ผลที่ใช้วาจา ผลที่คิดไม่ดี จะติดเป็นอกุศลอยู่ในจิต ที่พระพุทธเจ้าท่านห้ามเพราะอย่างนี้ คนที่อาฆาตพยาบาทอยู่ในใจ ถึงแม้ไม่ได้ทำออกมาภายนอกก็ตกนรก พูดไม่ดี ไม่ดี ไม่ดี ไม่ดีแต่ละครั้งถูกหักคะแนน (เปรียบเทียบกับทางโลกเพื่อให้เข้าใจมากยิ่งขึ้น) ผลแห่งการพูดไม่ดีพาเราตกนรกได้ คืออย่างนั้น ถ้าไม่ถึงนรกหมกไหม้ พระพุทธเจ้าท่านก็คงไม่เอามาห้าม

บรรยายธรรมเมื่อวันที่ ๒ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๕