เรื่องบุญเรื่องบารมีต้องทำเอง วัด คือ วัดดวงจิตใคร ดวงจิตมัน มานะทิฏฐิยโสโอหังไม่มี ใช้ไม่ได้เลยในตัวบารมี ใครมีถือว่าอาภัพ ไม่ใช่ประเสริฐ ใครเอาเรื่องยศถาบรรดาศักดิ์ทั้งหลาย มาใช้กับการสร้างบารมี ถือว่าเป็นคนอาภัพ คนมีวาสนาล้วนแต่ทำเอาเองทั้งสิ้น ได้เปรียบตรงที่ทำได้มากกว่าคนอื่นตรงที่ว่ามีบริวารด้วย เธอจงช่วยฉันถือของชื่อนี้ ชื่อนี้ ชื่อนี้ ตามฉันมา นำมาแล้ว อย่างนั้น ให้เข้าใจ อยู่ให้เป็นบนโลกใบนี้ ดำเนินวิถีให้ถูก อย่าไปมีศักดิ์ศรีมันซะทุกเรื่อง อย่าไปมีเกียรติมียศ มันซะทุกเรื่อง ไม่ได้ ถ้าเรื่องทางโลกเราไม่ว่ากัน วางตัวให้ถูก ให้สมกับสถานะ
...
แต่ถ้าทางธรรมล่ะก็ ดวลตัวใครตัวมันเลยล่ะ ตัวใครตัวมันเลย ทางโลกนำเขาทำมาหากิน พอเข้าวัดทางธรรมนำเขาอีก นำเขากวาดวัด ล้างวัด ขัดส้วม ทำเองอีกล่ะ เออแหมยายคนนี้นำทั้งทางโลกทางธรรมเลย นั่นแหล่ะใช่ล่ะ ของแท้ล่ะ ไม่ใช่พอนำทางโลกแล้ว จะไปนำทางธรรมมันเสียศักดิ์ศรีเลยไม่ไป ไอ้ตรงนี้ล่วงหมด เกิดชาติใหม่ไม่ได้เป็นละเน้อ นำทางโลกก็ไม่ได้นำนั่นแหล่ะ ไอ้ที่นำทางโลกอยู่นั่นแหล่ะ เพราะมันเคยนำทางธรรมมาแล้วในอดีตชาติ พอมาชาตินี้มันเข้าใจผิด ศักดิ์ศรีค้ำบุญไว้หมด กั้นหมด เกิดอีกทีไม่ได้ ถึงบอกต้องเข้าใจความจริง ได้ฟังความจริงจึงจะรู้
บรรยายธรรมเมื่อวันที่ ๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๕
