การกระทำของเรา กรรมของเรา ทุกข์ของเรา

ทุกอย่างเกิดจากเหตุ เหตุที่ต้องเจอทุกข์ เราทำมา เราก่อกรรมนั้นมา จบเลย ไม่ไปโทษใครแล้วตอนนี้ มันเป็นทุกข์ของเรา มันถึงเกิดกับเรา ถึงต้องให้เรามาพบมาเจอ แต่เราไปโทษคนอื่น ที่มาทำให้เราทุกข์ ที่ทำให้เราต้องมาเจอกับทุกข์ ไม่ได้สิ ไม่ใช่ 
...
สิ่งใดที่ประสบพบกับเราแสดงว่ากรรมของเราทั้งนั้น เกิดจากการกระทำของเราทั้งนั้น ถ้าว่าเป็นคนอื่นผิด มันก็ต้องไปเกิดกับคนอื่นสิ มันต้องเป็นกรรมของผู้อื่นสิ กรรมของผู้อื่นทำไมมาเกิดกับแก 
...
ชะตาตัวเองไม่ดีโทษพ่อโทษแม่ ว่าเลี้ยงไม่ดี ตัวเองขี้เกียจขี้คร้าน หรือไม่รู้ว่าตัวเองไม่เคยทำทานเอาไว้ ทำมาหาทรัพย์ไม่งอกไม่เงย โทษพ่อโทษแม่ว่าทำไมไม่รวยทำไมไม่หาทรัพย์สมบัติเอาไว้รอรับเรา 
...
โทษอย่างนั้นผิด ไม่ใช่กรรมของพ่อของแม่ มันเป็นกรรมของลูกเอง ไม่ใช่กรรมของเพื่อนของมิตรสหาย ไปโทษมิตรสหายไม่ได้ ถ้ากรรมของมิตรสหาย มิตรสหายก็ต้องเจอเอง นี่เราเจอ เราเป็นคนเจอกับทุกข์อยู่ทนโท่ เอง แต่ถึงเวลาไปโทษมิตรสหาย ไปโทษผู้อื่น ผู้อื่นเสีย ผิด ถ้าคิดเช่นนั้นเธอคิดผิดแล้ว 

หลวงพ่อเฉลิมโชค ฉันทชาโต
สำนักวิปัสสนาป่ากล้วย อุตรดิตถ์ 
วันที่ 25 สิงหาคม 2556