โลกใบนี้จะมีคนข่มเหงน้ำใจกัน ชื่อว่ามนุษย์นี้มีทั้งดีและชั่ว พวกชั่วๆ นี่แหละจะทำให้จิตใจของเราห่อเหี่ยว หดหู่ สลดสังเวช สมเพช ไม่อยากอยู่ด้วย ไม่อยากเกิดมาร่วมโลกร่วมใบเลย เกิดมาเจอสภาพของคนที่ชั่วๆ กักขฬะ หยาบคาย ไม่ชอบแต่หนีไม่พ้น เกิดมาแล้วหนีไม่พ้น จะอยู่กับคนเหล่านี้อย่างไร ? ให้ได้
...
ถ้าเจอคนที่นิสัยเลวๆ แย่ๆ ข่มเหงน้ำใจเอา เบียดเบียนเอา ด้วยวาจาบ้าง ด้วยกายบ้าง ประทุษร้ายด้วยวาจาประทุษร้ายด้วยอาวุธทั้งหลายบ้าง พระพุทธเจ้าท่านสอนว่า อย่าไปสนใจมัน ปล่อยมัน วางมัน จะไปฆ่ามันทิ้งก็ไม่ได้ มันเก่งกว่าเราอีก มันสิที่จะฆ่าเรา … เฉยไว้ ถ้ามันข่มเหง … ก็ยอมมัน ถือว่าเป็นกรรมของเราจะต้องถูกมันข่มเหง ให้คิดอย่างนี้ อย่ายกอาวุธขึ้นโต้ตอบ อย่ายกวาจาขึ้นโต้เถียง ชื่อว่าคนพาลอย่างไงนั้นมันก็ไม่ฟังเหตุฟังผล
...
เมื่อถูกบีบคั้นจากจิตทางใจ พระพุทธเจ้าท่านสอนอย่างนี้ แต่ทางโลกเขาไม่สอนกันอย่างนี้นะ เป่าทิ้งเลยมั่งฮึ ! จวกก่อนเลยก่อนที่มันจะมาจวกเรา ไม่งั้นเดี๋ยวเราเผลอขึ้นมาล่ะแย่เลย ทางโลกเขาสอนอย่างนั้น แต่เวรไม่ระงับ แก้ไขด้วยอย่างนั้นไม่จบ พระพุทธเจ้าท่านเห็นแล้ว เข้าใจแล้วว่าถ้าทำอย่างนั้นไม่จบ ท่านจึงไม่ให้ใช้ ถ้าระแคะระคายว่ามันไม่ชอบเรา จวกมันก่อนเลยเน้อจะได้จบเวรต่อกันไป โอ้โฮ ! ถ้าอย่างนั้นเราจะจ้องไปจวกอย่างเดียว ไวกว่ามันด้วย แต่นี่ไม่จบ
...
พระพุทธเจ้าท่านสอนไว้เลยว่า ไม่มีเวรที่ใดระงับด้วยการจองเวร ท่านรู้ว่าคนชอบแก้ไขด้วยวิธีนั้น เขาแก้กันผิดๆ ท่านตรวจดูแล้วว่าที่เขาแก้กันด้วยวิธีนั้น ไม่จบ ยิ่งจะหนักขึ้น หนักขึ้น สะสมข้ามภพข้ามชาติ อาฆาตกันหนักขึ้น แล้วที่ถูกต้องคืออย่างไร ? ปัญญาของพุทธะเข้าไปรู้ ที่ถูกคือ เฉยเสีย วางไว้ ปล่อยไป ไม่จองเวร ไม่อาฆาต ถ้าเขาด่า…ก็ดีกว่าเขาทุบเขาตี เขานินทา…อ่อ ยังดีกว่าเขาว่าต่อหน้า แล้วถ้าเขาว่าต่อหน้า…ออ ก็ยังดีกว่าเขาทุบเขาตี แล้วถ้าเขาทุบเขาตี…อือ ก็ยังดีที่เขาไม่ทำให้ถึงตาย แล้วถ้าเขาทำให้ถึงตาย… เออ…จะได้หมดเวรหมดกรรมกันไป สมใจแกแล้วที่ทำให้ฉันตาย อย่าได้เป็นเวรกับฉันอีกต่อไปเลยเน้อ อ้าว…แล้วเราต้องตาย อย่างไงเราก็ต้องตาย ช่างมันเฮอะ ! ตายแล้วทำให้คนอื่นเขาสบายใจได้ด้วย คิดเสียอย่างนี้
...
เขาฆ่าเราตายดีกว่าเราฆ่าตัวเองตาย จะต้องตกนรกหมกไหม้ ที่เขาฆ่าเราตาย เราเองไม่ต้องตก อ้าวเขาก็ต้องตกสิอย่างงั้น อันนั้นช่วยไม่ได้ เราห้ามมันแล้ว ไม่ต้องฆ่าเราหรอก ไม่ต้องทุบต้องตีเราหรอก เดี๋ยวเราก็ตายเอง มันไม่เชื่อ ไม่ทันใจมัน ก็ช่วยไม่ได้ ไม่ใช่ฉันขู่แกนะว่ามันบาป ถึงฉันไม่ขู่มันก็บาป การไปทำคนอื่นเนี่ย ถ้าฉันรู้ว่าไม่บาป ฉันทำแกก่อนแล้ว บอกมันอย่างนี้ด้วยซ้ำไป แต่นี่มันบาป ฉันเลยไม่ทำ แกจะทำอีกเหรอ อ่อ...เอ๊าก็แล้วแต่แกเฮอะ !
บรรยายธรรมเมื่อวันที่ ๑๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๖
